Najczęstsze działania niepożądane. Możliwość przeniesienia zakażenia rozprzestrzeniającego się drogą krwi, działania niepożądane związane z wlewem, przeciążenie łożyska naczyniowego.

Uwagi szczególne. Podanie preparatu jest wymagane u pacjentów z czynnym, przewlekającym się krwawieniem i liczbą płytek <50 000/mm³. Jest ponadto stosowany w celu utrzymania liczby płytek u osób z wartościami <10 000/mm³. Jedna jednostka koncentratu płytkowego zwiększa liczbę płytek w krwi obwodowej o około 10 000/mm³. Zalecane dawkowanie wynosi 1 j./10 kg m.c. Wlew zwiększa liczbę płytek krwi tylko przez kilka godzin. Jest czasochłonny i wymaga dodatkowych działań (uzyskania dostępu do naczynia żylnego, nadzoru pielęgniarskiego, monitorowania). Jest najbardziej przydatny w przypadku zabiegów inwazyjnych, których wykonanie wiąże się z potrzebą krótkotrwałego zwiększenia liczby płytek krwi, jeśli ich wyjściowa liczba jest niższa od 50 000/mm³. Powtarzanie wlewów wiąże się z ryzykiem wywołania alloimmunizacji.

Koszt. Wysoki.

Koncentrat kompleksu protrombiny

Standardowe dawkowanie. Koncentrat zawierający czynniki krzepnięcia zależne od witaminy K: II, VII, IX i X w dużych stężeniach. Uzyskiwany z osocza kilku tysięcy dawców.

Przeciwwskazania. Nadwrażliwość na jeden ze składników preparatu, rozsiane wykrzepianie śródnaczyniowe, fibrynoliza. Nie powinien być stosowany u osób bez zaburzeń krzepnięcia.

Najważniejsze interakcje. Jednoczesne podawanie kwasu traneksamowego lub aminokapronowego może zwiększać ryzyko zakrzepicy.

Najczęstsze działania niepożądane. U 1-10% pacjentów: gorączka, ból głowy, dreszcze, mrowienie. Po szybkim podaniu: przemijająca gorączka. U <1% pacjentów: rozsiane wykrzepianie śródnaczyniowe, zaczerwienienie skóry, nudności, senność, zakrzepica (po podaniu wysokich dawek, z uwagi na obecność aktywowanych czynników krzepnięcia), uczucie ucisku w klatce piersiowej i w obrębie szyi, pokrzywka, wymioty.

Uwagi i szczególne. Zastosowanie jest ograniczone z uwagi na ryzyko przeniesienia zakażenia, wystąpienia anafilaksji oraz ryzyko rozsianego wykrzepiania śródnaczyniowego wywołanego aktywowanymi czynnikami krzepnięcia.

Koszt. Wysoki.

Desmopresyna

Desmopresyna (DDAVP – deamino-D-argininowazopresyna), syntetyczna pochodna hormonu antydiuretycznego, zwiększa stężenie vWF i czynnika VIII w osoczu poprzez uwalnianie ich z komórek śródbłonka.¹⁷ Pomimo zdolności do skracania czasu krwawienia nawet u 60% pacjentów z marskością,¹ DDAVP nie zmniejsza śródoperacyjnej utraty krwi ani zapotrzebowania na przetoczenie u pacjentów poddawanych planowej hepatektomii²² i u pacjentów bez chorób zwiększających ryzyko krwawienia, poddawanych zabiegom chirurgicznym.²³

Standardowe dawkowanie. Wlew 0,3 μg/kg m.c. w ciągu 15-30 minut.

Przeciwwskazania. Nadwrażliwość na desmopresynę lub jeden ze składników preparatu; średni ciężka i ciężka niewydolność nerek (klirens kreatyniny <50 ml/min).

Najważniejsze interakcje. Lit i demeklocyklina osłabiają, a chlorpropamid i fluorowane kortykosteroidy nasilają działanie DDAVP.

Najczęstsze działania niepożądane. Ze strony układu krążenia: ostra zakrzepica naczyń mózgowych, zawał serca, zwiększenie/zmniejszenie ciśnienia tętniczego, ból w klatce piersiowej, obrzęki, zaczerwienienie twarzy, zaburzenia rytmu serca; ze strony ośrodkowego układu nerwowego: pobudzenie, dreszcze, śpiączka, zawroty głowy, ból głowy, bezsenność, nadmierna senność; dermatologiczne: wysypka; endokrynne i metaboliczne: hiponatremia, przewodnienie hipotoniczne; ze strony przewodu pokarmowego: kurczowy ból brzucha, dyspepsja, nudności, ból gardła, wymioty; ze strony dróg rodnych i moczowych: zapalenie żołędzi, ból sromu; w miejscu wstrzyknięcia: piekący ból, rumień, obrzęk w miejscu wstrzyknięcia; oczne: zapalenie spojówek, obrzęk oczodołu, zaburzenia wydzielania łez; ze strony układu oddechowego: kaszel, krwawienie z nosa, niedrożność nozdrzy, nieżyt nosa; inne: odczyny alergiczne (rzadko), anafilaksja (rzadko).

Uwagi szczególne. Próbę podania DDAVP należy rozważyć u pacjentów z chorobami wątroby i krwawieniem opornym na leczenie oraz wydłużonym czasem protrombinowym przed inwazyjnymi zabiegami.²⁴ Skrócenie czasu krwawienia po podaniu pojedynczej dawki DDAVP ma charakter przemijający (utrzymuje się przez 30-60 minut).

Koszt. Stosunkowo niski.

Rekombinowany aktywowany czynnik VII

Rekombinowany aktywowany czynnik VII (rFVIIa) jest wytwarzany dzięki przeniesieniu genu ludzkiego czynnika VII do hodowli komórek chomika. Został dopuszczony przez Food and Drug Administration do leczenia krwawienia u pacjentów z hemofilią i inhibitorami czynników krzepnięcia VIII lub IX.