Podsumowanie

Small 82950

Tabela 3. Częstość występowania objawów depresyjno-lękowych jako działań niepożądanych leków stosowanych u pacjentów pediatrycznych

Wiedza dotycząca skutków ubocznych farmakoterapii w populacji pacjentów pediatrycznych (tab. 3), w tym uważność w zakresie objawów związanych z zaburzeniami psychicznymi, ma bardzo duże znaczenie w procesie leczenia małoletniego pacjenta. Działania niepożądane leków u dzieci są częste, mogą nieść ze sobą negatywne skutki nie tylko somatyczne, lecz także w sferze psychicznej, a tym samym mieć znaczący wpływ na powodzenie leczenia oraz jakość życia pacjentów. Zaburzenia psychiczne były czwartą po zaburzeniach ogólnych, zaburzeniach skóry i tkanki podskórnej oraz zaburzeniach układu nerwowego najczęściej zgłaszaną grupą objawów. Zazwyczaj występujące zaburzenia związane są z zaburzeniami depresyjnymi i lękowymi, a im wcześniejszy wiek zachorowania u dziecka, tym bardziej prawdopodobne są trudności społeczne i zawodowe, gorsza jakość życia oraz większe problemy ze zdrowiem fizycznym i psychicznym, więcej epizodów depresji w ciągu życia i więcej prób samobójczych23. Szacuje się, że depresja powoduje większą niepełnosprawność u ludzi w wieku 10-24 lat niż jakakolwiek inna choroba26. Podobne dane kształtują się w odniesieniu do zaburzeń lękowych, które są wyniszczające i często powodują upośledzenie funkcjonowania społecznego i zawodowego pacjenta27,28. Ważny jest wgląd w występowanie i charakter psychiatrycznych powikłań stosowania farmakoterapii w populacji dziecięcej. Może to pomóc pediatrom w przewidywaniu i rozpoznawaniu tych reakcji, a co za tym idzie, we wdrożeniu efektywnych oddziaływań.

Do góry