Podsumowanie

Rozważania na temat psychoterapii zaburzeń potraumatycznych niewątpliwie wymagają odniesienia się w pierwszej kolejności do oceny skutków traumy, które nie zawierają się jedynie w wymiarze doznań psychologicznych. Chociaż klasyfikacje zaburzeń psychicznych odnoszą się zasadniczo do tego wymiaru, nie można zapominać, że trauma jest szczególnym całościowym obciążeniem dla organizmu. Wskutek jej działania pojawia się także potężna grupa objawów związanych z odczuwaniem fizycznego cierpienia. Obserwowane potraumatyczne zaburzenia somatyzacyjne (z urazowym uszkodzeniem mózgu włącznie) oraz różnorodne dolegliwości bólowe pociągają za sobą konieczność kompleksowej oceny stanu zdrowia ofiary, aby wykluczyć inne możliwe schorzenia i uniknąć zaniedbania27. Trzeba pamiętać również o możliwości wystąpienia zaburzeń konwersyjnych, takich jak niedowłady kończyn, utrata mowy, głuchota, napady drgawek28. W zakresie zaburzeń psychicznych poza typowymi i najczęstszymi objawami zaburzeń lękowych i zaburzeń nastroju mogą ujawnić się objawy dysocjacyjnych zaburzeń świadomości, takich jak zaburzenia depersonalizacyjne i derealizacyjne, amnezja dysocjacyjna, dysocjacyjne zaburzenie tożsamości, zaburzenie obrazu ciała, kontroli ruchowej i zachowań29, objawy zaburzeń poznawczych oraz krótkotrwałe zaburzenia psychotyczne w reakcji na stresor(y) (BPDMS – brief psychotic disorder with marked stressors), często opisywane także jako psychozy reaktywne30. W tych wszystkich przypadkach wykorzystanie oddziaływań psychoterapeutycznych jest jak najbardziej uzasadnione i celowo powiązane ze stosowaniem innych metod leczenia, choćby farmakologicznego. Niewątpliwie podjęcie psychoterapii może wpłynąć na zwiększenie poczucia bezpieczeństwa i osiągnięcie stabilności psychicznej. Podstawową zasadą skuteczności jest dostosowanie psychoterapii do potrzeb danego pacjenta oraz monitorowanie jej efektów.

Do góry