Wpływ hiponatremii na powikłania okołooperacyjne

• retrospektywne badanie kohortowe • n=964 263

Leung AA, McAlister FA; Rogers SO, et al. Preoperative Hyponatremia and Perioperative Complications. Arch Intern Med 2012;172(19):1474-81.

Wyniki leczenia pacjentów poddanych poważnym zabiegom chirurgicznym z przedoperacyjną hiponatremią (<135 mEq/l) porównano z wynikami pacjentów z prawidłowym stężeniem sodu (dane z ponad 200 szpitali amerykańskich z lat 2005-2010). 30-dniowa śmiertelność była znacząco wyższa w grupie osób z hiponatremią (5,2% vs 1,3%; aOR 1,44; 95% CI 1,38-1,50). Zależność ta była szczególnie wyraźna w podgrupie pacjentów, którzy nie byli operowani ze wskazań nagłych (aOR 1,59; 95% CI 1,50-1,69). Hiponatremia wiązała się ponadto z większym ryzykiem poważnych ostrych zespołów wieńcowych, zakażeń rany operacyjnej i zapaleń płuc.

Obrzęk naczynioruchowy podczas stosowania leków blokujących układ RAA

• retrospektywne badanie kohortowe • n=2 317 318 pacjentów; 4511 przypadków obrzęku naczynioruchowego

Toh S, Reichman, Houstoun M, et al. Comparative Risk for Angioedema Associated With the Use of Drugs That Target the Renin-Angiotensin-Aldosterone System. Arch Intern Med 2012;172(20):1582-9.

W badaniu analizowano częstość występowania obrzęku naczynioruchowego podczas stosowania leków blokujących układ renina-angiotensyna-aldosteron w porównaniu z częstością tego powikłania przy przyjmowaniu β-adrenolityków. Ogółem do obrzęku naczynioruchowego po zastosowaniu leków blokujących układ RAA dochodziło ok. 3 razy częściej niż po β-adrenoli-tykach. Bezwzględna częstość występowania tego powikłania na 1000 pacjentów wynosiła: 1,79 dla inhibitorów ACE, 0,62 dla sartanów i 1,44 dla aliskirenu. Częstość obrzęku naczynioruchowego dla sartanów była istotnie niższa niż dla inhibitorów ACE i aliskirenu.

Czy po krwawieniu z przewodu pokarmowego włączać ponownie doustne leki przeciwzakrzepowe?

• retrospektywne badanie kohortowe • n=442

Witt DM, Delat T, Garcia DA, et al. Risk of Thromboembolism, Recurrent Hemorrhage, and Death After Warfarin Therapy Interruption for Gastrointestinal Tract Bleeding. Arch Intern Med 2012;172(19):1484-91.

Problemem terapeutycznym u pacjentów z wysokim ryzykiem zakrzepowo-zatorowym, u których podczas stosowania antagonisty witaminy K doszło do poważnego krwawienia z przewodu pokarmowego, jest to, czy włączać ponownie leki z tej grupy, a jeśli tak, to po jakim czasie od krwawienia. W badaniu porównywano grupę pacjentów, u których w czasie 90 dni od krwawienia wdrożono warfarynę, z grupą, w której od tego odstąpiono. Ponowne leczenie warfaryną łączyło się ze zmniejszeniem ryzyka zakrzepicy (HR 0,05; 95% CI 0,01-0,58) i zgonu (HR 0,31; 95% CI 0,15-0,62) oraz nie zwiększało istotnie ryzyka powtórnego krwawienia (HR 1,32; 95% CI 0,50-3,57). Zaniechanie leczenia antykoagulacyjnego może więc przynieść więcej szkody niż pożytku.

Jak zmniejszyć ryzyko cukrzycy typu 2 u kobiet, które przebyły cukrzycę ciążową?

• badanie kohortowe • n=4413

Tobia DK, Hu FB, Chavarro J, et al. Healthful Dietary Patterns and Type 2 Diabetes Mellitus Risk Among Women With a History of Gestational Diabetes Mellitus. Arch Intern Med 2012;172(20):1566-72.

Analiza przeprowadzona wśród uczestniczek badania Nurses’ Health Study II wykazała, że przestrzeganie zasad zdrowej diety zmniejsza ryzyko wystąpienia cukrzycy typu 2 u kobiet z cukrzycą ciążową w wywiadzie. Brano pod uwagę stopień przestrzegania diety śródziemnomorskiej, diety DASH (Dietary Approaches to Stop Hypertension) oraz wskaźnik aHEI (alternate Healthy Eating Index). U kobiet najlepiej przestrzegających diety w porównaniu z najsłabiej się do niej stosującymi (porównanie skrajnych kwartyli) ryzyko rozwoju cukrzycy było zmniejszone o 40% w przypadku diety śródziemnomorskiej (HR 0,60; 95% CI 0,44-0,82; p=0,002), o 46% w przypadku diety DASH (HR 0,54; 95% CI 0,39-0,73; p <0,001) i o 57%, gdy analizowano aHEI (HR 0,43; 95% CI 0,31-0,59; p <0,001).