Wtórna profilaktyka ostrych zespołów wieńcowych: prazugrel czy klopidogrel

• badanie porównawcze z randomizacją i podwójnie ślepą próbą • 2564

Gurbel PA, Erlinge D, Ohman M, et al. Platelet Function During Extended Prasugrel and Clopidogrel Therapy for Patients With ACS Treated Without Revascularization. The TRILOGY ACS Platelet Function Substudy. JAMA 2012;308(17):1785-94.

U pacjentów z ostrym zespołem wieńcowym bez uniesienia odcinka ST, których nie poddano pierwotnemu leczeniu rewaskularyzacyjnemu, prazugrel (5 lub 10 mg/24 h) silniej zmniejszał reaktywność płytek krwi niż klopidogrel (75 mg/24 h), ale w ciągu 30 miesięcy obserwacji nie miało to istotnego wpływu na częstość występowania zgonów z przyczyn krążeniowych, zawałów mięśnia sercowego i udarów łącznie. Wszyscy pacjenci otrzymywali jednocześnie kwas acetylosalicylowy w małej dawce. Nie ma więc jednoznacznej zależności pomiędzy reaktywnością płytek a częstością występowania zdarzeń niedokrwiennych.

Czy glikokortykosteroidy zmniejszają ryzyko okołooperacyjne?

• wieloośrodkowe badanie z randomizacją, grupą kontrolną i podwójnie ślepą próbą • n=4494

Dieleman JM, Nierich AP, Rosseel PM, et al. on behalf the Dexamethasone for Cardiac Surgery (DECS) Study Group. Intraoperative High-Dose Dexamethasone for Cardiac Surgery: A Randomized Controlled Trial. JAMA 2012;308(17):1761-7.

U dorosłych poddanych operacjom kardiochirurgicznym śródoperacyjne podawanie glikokortykosteroidów w dużych dawkach (deksametazon 1 mg/kg) nie zmniejszyło częstości występowania zdarzeń składających się na złożony parametr oceny końcowej (zgon, zawał mięśnia sercowego, udar mózgu, ostra niewydolność nerek, niewydolność oddechowa).

Skuteczność analogów nukleozydów w raku wątrobowokomórkowym

• badanie kohortowe o zasięgu narodowym (Tajwan) • n=4569

Chun-Ying Wu, Yi-Ju Chen, Hsiu J. Ho, et al. Association Between Nucleoside Analogues and Risk of Hepatitis B Virus--Related Hepatocellular Carcinoma Recurrence Following Liver Resection. JAMA 2012;308(18):1906-13.

Stosowanie analogów nukleozydów po częściowej resekcji wątroby u pacjentów z rakiem wątrobowokomórkowym związanym z zakażeniem HBV zmniejsza ryzyko wznowy nowotworu (20,5% vs 43,6%; p <0,001), ale zwiększa ryzyko marskości (48,6% vs 38,7%; p <0,001); 6-letnia śmiertelność jest jednak istotnie mniejsza u osób stosujących leki z tej grupy (29,0% vs 42,4%; p <0,001).

Brak czynników ryzyka nie chroni przed chorobą układu krążenia, ale pozwala dłużej żyć w zdrowiu

• metaanaliza • n=905 115 pacjentolat

Wilkins JT, Ning H, Berry J, et al. Lifetime Risk and Years Lived Free of Total Cardiovascular Disease. JAMA 2012;308(17):1795-801.

Większość dotychczas stosowanych systemów oceny ryzyka chorób układu krążenia opiera się na ryzyku 10-letnim. Na podstawie wyników wielu badań, prowadzonych od 1964 do 2008 r., oszacowano ryzyko tych chorób w ciągu reszty życia i skorelowano je z obecnością i nasileniem klasycznych czynników ryzyka (ciśnienie tętnicze, stężenie cholesterolu, palenie tytoniu, cukrzyca). Dla osób w wieku 45 lat ryzyko to wynosi 60,3% dla mężczyzn i 55,6% dla kobiet. Mniejsze nasilenie czynników ryzyka (lub ich brak) nie chroni przed wystąpieniem choroby układu krążenia, ale czas do jej wystąpienia jest o 14 lat dłuższy u osób z optymalnym profilem ryzyka (niepalący, bez cukrzycy, z ciśnieniem tętniczym <120/80 i stężeniem cholesterolu <180 mg/dl) niż u osób z dwoma dużymi czynnikami ryzyka.