Statyny u osób z przewlekłą chorobą nerek

• przegląd systematyczny • metaanaliza • 80 prac, n=51 099

Palmer SC, Craig JC, Navaneethan SD, et al. Benefits and Harms of Statin Therapy for Persons With Chronic Kidney Disease: A Systematic Review and Meta-analysis. Ann Intern Med 2012;157(4):263-75.

Statyny zmniejszają umieralność i częstość incydentów krążeniowych u chorych z przewlekłą chorobą nerek we wczesnym stadium. Ich skuteczność u pacjentów dializowanych jest niewielka, o ile jakakolwiek (redukcja nieistotna statystycznie), a u osób po przeszczepieniu nerki – niejasna.

Leczenie hipolipemizujące w przewlekłej chorobie nerek

• przegląd systematyczny • metaanaliza • 18 badań randomizowanych z grupą kontrolną

Upadhyay A, Earley A, Lamont JL, et al. Lipid-Lowering Therapy in Persons With Chronic Kidney Disease: A Systematic Review and Meta-analysis. Ann Intern Med 2012;157(4):251-62.

Leczenie hipolipemizujące nie wpływało na parametry czynności nerek, ale zmniejszało ryzyko zgonu z przyczyn sercowo-naczyniowych i ryzyko zawału mięśnia sercowego. Częstość działań niepożądanych okazała się podobna w grupach leczonych oraz kontrolnych.

Ryzyko raka po kolonoskopowym usunięciu polipów

• badanie obserwacyjne • badanie kliniczno-kontrolne • n=6422

Brenner H, Chang-Claude J, Jansen L, et al. Role of Colonoscopy and Polyp Characteristics in Colorectal Cancer After Colonoscopic Polyp Detection: A Population-Based Case-Control Study. Ann Intern Med 2012;157(4):225-32.

W praktyce ambulatoryjnej na ocenę ryzyka raka jelita grubego u osób po kolonoskopowym usunięciu polipów w większym (prawie dwukrotnie) stopniu niż cechy polipów wpływają czynniki związane z kolonoskopią, takie jak: niecałkowite usunięcie wszystkich polipów, brak kontrolnej kolonoskopii w kolejnych 5 latach, wykrycie co najmniej trzech polipów.

Stężenie ołowiu we krwi a ryzyko dny moczanowej

• badanie obserwacyjne • n=6153

Krishnan E, Lingala B, Bhalla V. Low-Level Lead Exposure and the Prevalence of Gout: An Observational Study. Ann Intern Med 2012;157(4):233-41.

Nawet w zakresie stężeń ołowiu uznawanych za bezpieczne, im jest ono większe, tym wyższe ryzyko dny moczanowej. W najwyższym kwartylu stężenia ołowiu ryzyko dny moczanowej było 3,6 razy większe, a hiperurykemii 1,9 razy większe niż w kwartylu najniższym.