Choroby wewnĘtrzne

Perłowe zasady: postępowanie w internie

John B. Bundrick, MD, Scott C. Litin, MD

Division of General Internal Medicine, Mayo Clinic, Rochester, Minnesota, USA

Clinical Pearls in General Internal Medicine

Mayo Clin Proc 2011;86(1):70-74

Tłum. dr n. med. Sławomir Kaczorowski

Adres do korespondencji: John B. Bundrick, MD, Division of General Internal Medicine, Mayo Clinic, 200 First St SW, Rochester, MN 55905, USA. E-mail: bundrick.john@mayo.edu.

W 2001 r. podczas dorocznej konferencji American College of Physicians przedstawiono nową formę kształcenia podyplomowego, określoną jako Clinical Pearls. Opracowano ją na podstawie trzech ważnych obserwacji. Po pierwsze, my – lekarze – lubimy uczyć się na konkretnych przypadkach klinicznych. Po drugie, przydatne są dla nas zwięzłe, praktyczne wskazówki, które można łatwo wykorzystać w codziennej praktyce klinicznej. Po trzecie, rozwiązywanie problemów klinicznych sprawia nam przyjemność.

Nowa metoda nauczania polega na tym, że prowadzący prezentuje lekarzom, zwykle zajmującym się ogólnie pojętą interną, kilka krótkich przypadków klinicznych ze swojej specjalności. Potem słuchacze odpowiadają na pytania wielokrotnego wyboru, posługując się interaktywnym systemem odpowiedzi. Następnie pokazywany jest rozkład udzielonych odpowiedzi i podświetlane prawidłowe rozwiązanie. Prowadzący omawia kolejno wszystkie możliwości, wyjaśniając, dlaczego dana odpowiedź jest najwłaściwsza.

Prezentacja każdego przypadku kończy się tzw. perłową zasadą, czyli ważnym spostrzeżeniem praktycznym związanym z omawianą sytuacją kliniczną, która – choć opisana w piśmiennictwie medycznym – najczęściej jest mało znana większości lekarzy internistów.

Clinical Pearls są obecnie jedną z najpopularniejszych form spotkań organizowanych przez American College of Physicians. „Mayo Clinic Proceedings” wybrało dla czytelników część prezentacji i zamieszcza je w części zatytułowanej „Concise Review for Clinicians”. „Perłowe zasady: postępowanie w internie” są jedną z nich.

Przypadek 1

Omawiany pacjent to 69-letni mężczyzna z hiperlipidemią i nadciśnieniem tętniczym, u którego w ciągu ostatnich trzech lat występowały rocznie średnio dwa klasyczne epizody dny moczanowej. W przeszłości występowały u niego nudności i wysypka po przyjęciu allopurynolu. Wywiad w kierunku kamicy nerkowej był negatywny, mężczyzna nie pił też alkoholu. Występuje u niego łagodna neuropatia obwodowa (samoistna) i biegunkowa postać zespołu jelita nadwrażliwego. Dzięki diecie i aktywności fizycznej kilka lat temu schudł 13,5 kg i utrzymuje stabilną masę ciała.

Przyjmowane leki

Gemfibrozyl: 2 × 600 mg/24 h

Atenolol: 1 × 50 mg/24 h

Lizynopryl: 1 × 10 mg/24 h

Badanie przedmiotowe

Wskaźnik masy ciała (BMI): 26 kg/m2

Ciśnienie tętnicze: 130/70 mmHg

Tętno: 60/min, miarowe

W obrębie dystalnego stawu międzypaliczkowego prawego palca wskazującego mały guzek dnawy (tophus)

Poza tym bez istotnych klinicznie odchyleń od normy

Wyniki badań laboratoryjnych

Morfologia krwi obwodowej: w normie

Aminotransferaza asparaginianowa (AspAT): w normie

Do góry