Perłowa zasada

Fenofibrat i losartan obniżają stężenie kwasu moczowego i mogą być lekami z wyboru u pacjentów, u których występuje pierwotnie wskazanie do stosowania któregoś z nich i hiperurykemia.

Przypadek 2

U 32-letniej wcześniej zdrowej kobiety od dwóch dni występuje ból w prawym boku promieniujący do prawej pachwiny. Nie zgłasza ona objawów dyzurycznych, parcia na mocz ani gorączki, w wywiadzie nie odnotowano kamicy nerkowej. Ból jest kontrolowany naproksenem w dawce 2 × 220 mg/24 h; pacjentka nie przyjmuje innych leków. W wykonanym obecnie badaniu tomografii komputerowej nerek stwierdzono obecność złogu o średnicy 5 mm w prawym moczowodzie w okolicy połączenia moczowodowo-pęcherzowego.

Wyniki badań laboratoryjnych

Badanie moczu: 4-6 erytrocytów wpw. (duże powiększenie)

Badanie preparatu bezpośredniego zabarwionego metodą Grama i posiew moczu: wynik ujemny

Kreatynina w surowicy: 1,0 mg/dl

Pytanie

Poza standardowym zaleceniem, aby zwiększyć ilość wypijanych płynów, który z poniższych kroków byłby najwłaściwszy?

a. Konsultacja urologiczna

b. Podanie werapamilu

c. Podanie oksybutyniny

d. Podanie tamsulosyny

e. Podanie betanecholu

Omówienie

Prawdopodobieństwo, że kamień moczowy o średnicy 5 mm zlokalizowany w dystalnym odcinku moczowodu samoczynnie przesunie się do pęcherza moczowego, wynosi 50-60%. Jeśli brak jest współistniejącego zakażenia układu moczowego, niewydolności nerek czy niepoddającego się kontroli bólu, można stosować leczenie zachowawcze do czterech tygodni. W niektórych badaniach opisywano, że średni czas pasażu kamienia moczowego wynosi około 22 dni i dlatego rozsądnym postępowaniem jest zastosowanie farmakoterapii wspomagającej wydalanie złogów. Wykazano, że zarówno α-adrenolityki, jak i antagoniści wapnia hamują skurcz mięśni gładkich moczowodu (kamień może natomiast przesuwać się w kierunku pęcherza moczowego). Lekiem najlepiej zbadanym w takich sytuacjach klinicznych jest tamsulosyna, stosowana zwykle w dawce 0,4 mg/24 h przez miesiąc.³ W niedawno przeprowadzonej metaanalizie dziewięciu randomizowanych badań klinicznych tamsulosyny v. placebo w grupie pacjentów kierowanych na oddział urologii z powodu kamicy ze złogami o średniej wielkości (średnica 5-7 mm) wykazano, że w grupie leczonej kamienie przesunęły się niżej średnio o 2-6 dni wcześniej. W tych badaniach klinicznych średni czas przesuwania się kamieni wynosił mniej niż 14 dni (przy przedziale ufności wynoszącym 95%). Wydaje się, że nifedypina, jedyny systematycznie badany antagonista wapnia, wykazuje nieco mniejszą skuteczność niż tamsulosyna.⁴

Perłowa zasada

Wykazano, że zarówno tamsulosyna, jak i nifedypina wspomagają wydalanie średniej wielkości złogów z dystalnego odcinka moczowodu.