Perłowa zasada
Fenofibrat i losartan obniżają stężenie kwasu moczowego i mogą być lekami z wyboru u pacjentów, u których występuje pierwotnie wskazanie do stosowania któregoś z nich i hiperurykemia.
Przypadek 2
U 32-letniej wcześniej zdrowej kobiety od dwóch dni występuje ból w prawym boku promieniujący do prawej pachwiny. Nie zgłasza ona objawów dyzurycznych, parcia na mocz ani gorączki, w wywiadzie nie odnotowano kamicy nerkowej. Ból jest kontrolowany naproksenem w dawce 2 × 220 mg/24 h; pacjentka nie przyjmuje innych leków. W wykonanym obecnie badaniu tomografii komputerowej nerek stwierdzono obecność złogu o średnicy 5 mm w prawym moczowodzie w okolicy połączenia moczowodowo-pęcherzowego.
Wyniki badań laboratoryjnych
Badanie moczu: 4-6 erytrocytów wpw. (duże powiększenie)
Badanie preparatu bezpośredniego zabarwionego metodą Grama i posiew moczu: wynik ujemny
Kreatynina w surowicy: 1,0 mg/dl
Pytanie
Poza standardowym zaleceniem, aby zwiększyć ilość wypijanych płynów, który z poniższych kroków byłby najwłaściwszy?
a. Konsultacja urologiczna
b. Podanie werapamilu
c. Podanie oksybutyniny
d. Podanie tamsulosyny
e. Podanie betanecholu
Omówienie
Prawdopodobieństwo, że kamień moczowy o średnicy 5 mm zlokalizowany w dystalnym odcinku moczowodu samoczynnie przesunie się do pęcherza moczowego, wynosi 50-60%. Jeśli brak jest współistniejącego zakażenia układu moczowego, niewydolności nerek czy niepoddającego się kontroli bólu, można stosować leczenie zachowawcze do czterech tygodni. W niektórych badaniach opisywano, że średni czas pasażu kamienia moczowego wynosi około 22 dni i dlatego rozsądnym postępowaniem jest zastosowanie farmakoterapii wspomagającej wydalanie złogów. Wykazano, że zarówno α-adrenolityki, jak i antagoniści wapnia hamują skurcz mięśni gładkich moczowodu (kamień może natomiast przesuwać się w kierunku pęcherza moczowego). Lekiem najlepiej zbadanym w takich sytuacjach klinicznych jest tamsulosyna, stosowana zwykle w dawce 0,4 mg/24 h przez miesiąc.3 W niedawno przeprowadzonej metaanalizie dziewięciu randomizowanych badań klinicznych tamsulosyny v. placebo w grupie pacjentów kierowanych na oddział urologii z powodu kamicy ze złogami o średniej wielkości (średnica 5-7 mm) wykazano, że w grupie leczonej kamienie przesunęły się niżej średnio o 2-6 dni wcześniej. W tych badaniach klinicznych średni czas przesuwania się kamieni wynosił mniej niż 14 dni (przy przedziale ufności wynoszącym 95%). Wydaje się, że nifedypina, jedyny systematycznie badany antagonista wapnia, wykazuje nieco mniejszą skuteczność niż tamsulosyna.4
Perłowa zasada
Wykazano, że zarówno tamsulosyna, jak i nifedypina wspomagają wydalanie średniej wielkości złogów z dystalnego odcinka moczowodu.