4. Pierwotna marskość żółciowa wątroby

1. Biopsja wątroby nie jest badaniem obligatoryjnym dla rozpoznania PBC, jednak może ona odgrywać ważną rolę w potwierdzeniu rozpoznania i określeniu zaawansowania choroby.

2. Biopsję wątroby należy wykonać u chorych podejrzanych o PBC bez obecności przeciwciał przeciwmitochondrialnych.

3. Biopsja wątroby jest badaniem diagnostycznie rozstrzygającym w przypadku podejrzenia „zespołu nakładania”.

5. Pierwotne stwardniające zapalenie przewodów żółciowych

1. Biopsja wątroby nie jest badaniem rutynowo wykonywanym u chorych z klasyczną postacią PSC.

2. Biopsja wątroby jest konieczna do rozpoznania „PSC małych przewodów żółciowych” oraz zespołów nakładania.

6. Alkoholowa choroba wątroby

1. U pacjentów z klinicznymi cechami alkoholowej choroby wątroby biopsja ma uzasadnienie w przypadku negowania przez chorego regularnego spożywania alkoholu lub podejrzenia współudziału innych czynników w uszkodzeniu wątroby.

2. Biopsja wątroby jest uzasadniona, jeśli istnieje potrzeba oceny zaawansowania choroby wątroby ze względów legislacyjnych lub na życzenie pacjenta.

3. Biopsję wątroby należy rozważyć u chorych z ciężką postacią alkoholowego zapalenia wątroby, wymagających leczenia glikokortykosteroidami. W przypadku obecności koagulopatii preferowana jest biopsja z dostępu przeznaczyniowego.

7. Niealkoholowa choroba stłuszczeniowa wątroby

1. Aktualnie nie ma precyzyjnych wskazań do biopsji wątroby w NAFLD.

2. Biopsji wątroby nie należy traktować jako badania przesiewowego ukierunkowanego na poszukiwanie NAFLD lub monitorującego wyniki leczenia w tej chorobie (poza badaniami naukowymi).

3. Biopsji wątroby nie wykonuje się u chorych z przypadkowo stwierdzonym, lecz klinicznie i laboratoryjnie bezobjawowym NAFLD.

4. Biopsja wątroby jest usprawiedliwiona u chorych ze stłuszczeniem wątroby i zwiększonym ryzykiem występowania NASH i/lub podejrzanych o obecność zaawansowanego włóknienia wątroby, tj. z:

a) obecnością zespołu metabolicznego i zaburzeniami gospodarki węglowodanowej,

b) zwiększonym stężeniem ferrytyny i/lub zwiększonym wskaźnikiem wysycenia transferyny,

c) obecnością mutacji C282Y (heterozygota lub homozygota),

d) nieprawidłowymi wynikami elastoechografii lub testów serologicznych oceniających włóknienie,