1. ABCD, 2. CD, 3. AB, 4. ACE, 5. BCDE

Przed rozpoczęciem diagnostyki biochemicznej w kierunku hiperaldosteronizmu pierwotnego należy wyrównać stężenie potasu i zmodyfikować leczenie hipotensyjne. U tych chorych, na 4 tygodnie przed badaniami diagnostycznymi, należy odstawić spironolakton, a także inne diuretyki. Dwa tygodnie przed oznaczeniami hormonalnymi należy unikać podawania β-adrenolityków, klonidyny i metyldopy (wyniki fałszywie dodatnie) oraz dihydropirydynowych antagonistów wapnia, inhibitorów konwertazy angiotensyny i antagonistów receptora angiotensyny II (wyniki fałszywie ujemne). Nie powinno się również podawać preparatów lukrecji, a także niesteroidowych leków przeciwzapalnych, które mogą być przyczyną fałszywie dodatniego wyniku oznaczenia wskaźnika aldosteronowo-reninowego. Leki, które według wielu autorów nie wpływają na wyniki badań hormonalnych w kierunku hiperaldosteronizmu pierwotnego, to: werapamil (preparat o powolnym uwalnianiu) i α-adrenolityki (np. doksazosyna). Niekiedy jednak, ze względu na choroby współistniejące i duże wartości ciśnienia tętniczego, odpowiednia modyfikacja leczenia hipotensyjnego nie jest możliwa.

Konsultacja: prof. dr hab. med. Andrzej Januszewicz

10. Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące koarktacji aorty:

A. Zazwyczaj zwężenie aorty występuje poniżej odejścia lewej tętnicy podobojczykowej

B. Kobiety chorują 2-5 razy częściej niż mężczyźni

C. U dorosłych jest zwykle wadą izolowaną

D. W badaniu elektrokardiograficznym stwierdza się cechy przerostu prawej komory

E. Korekcja wady z dobrym wynikiem jest przeciwwskazaniem do zajścia w ciążę

Wybierz zestaw prawidłowych odpowiedzi:

1. ABCE, 2. CDE, 3. BCD, 4. ABCDE, 5. AC

Koarktacja aorty jest wadą, która polega na zwężeniu aorty, najczęściej na wysokości cieśni, czyli poniżej odejścia lewej tętnicy podobojczykowej. U dorosłych zazwyczaj występuje jako wada izolowana, a mężczyźni chorują 2-5 razy częściej niż kobiety. Objawy choroby pojawiają się zwykle w drugiej lub trzeciej dekadzie życia i wiążą się z nadciśnieniem tętniczym w proksymalnej do zwężenia części aorty. W badaniu EKG można stwierdzić cechy przerostu lewej komory, a w RTG klatki piersiowej charakterystyczne wcięcie na zarysie aorty (objaw „trójki”) oraz uzury, czyli ubytki dolnych krawędzi żeber spowodowane przez ucisk poszerzonych tętnic krążenia obocznego. Koarktację aorty można leczyć przezskórnie (wszczepienie stentu, poszerzanie balonem) lub operacyjnie. Efekty bezpośrednie i śmiertelność w obu metodach leczenia są podobne. Często po korekcji wady utrzymuje się przetrwałe nadciśnienie tętnicze. Obserwuje się również przedwczesne występowanie choroby wieńcowej i zwiększone ryzyko zgonu z przyczyn sercowo-naczyniowych. Korekcja wady z dobrym wynikiem nie jest przeciwwskazaniem do zajścia w ciążę.

Konsultacja: prof. dr hab. med. Andrzej Budaj