• obrzęk tarczy nerwu wzrokowego
  • porażenie nerwu VI
  • ograniczenie pola widzenia (obwodowo i w kwadrantach donosowych).
Small 67364

Tabela 5. Kryteria rozpoznania idiopatycznego nadciśnienia wewnątrzczaszkowego (IIH) wg Friedmana

 Z powodu rozpowszechnienia diagnostyki z użyciem TK początkowe kryteria rozpoznania ustalone w 1937 r. przez Dandy’ego zostały zmodyfikowane w 1985 r. przez Smitha, a po raz kolejny w 2013 r. przez Friedmana i wsp. Te ostatnie są obecnie wykorzystywane najszerzej (tab. 5). Wprowadziły one dodatkowo klasyfikację traktującą idiopatyczne nadciśnienie wewnątrzczaszkowe jako podtyp zespołu pseudotumor cerebri o nieznanej przyczynie20.

W ramach terapii zaleca się17,20,21:

  • zmniejszenie masy ciała
  • ograniczenie stosowania leków mogących mieć wpływ na wzrost ICP (np. witaminy A)
  • ograniczenie podaży płynów i soli
  • leczenie farmakologiczne
    • inhibitory anhydrazy węglanowej – acetazolamid, topiramat
    • furosemid
  • leczenie chirurgiczne – tylko w przypadku nieskuteczności poprzednich metod lub progresji procesu utraty wzroku:
    • drenaż zastawkowy lędźwiowo-otrzewnowy, komorowo-otrzewnowy
    • fenestracja osłonki nerwu wzrokowego – szczególnie przy nasilonych objawach wzrokowych lub progresji utraty wzroku mimo zastosowanego drenażu lędźwiowo-otrzewnowego.

Podsumowanie

Typowe i zwykle trudne do przeoczenia objawy wzmożonego ciśnienia wewnątrzczaszkowego poparte wynikami badań obrazowych nie powinny wzbudzać wątpliwości diagnostycznych. We współczesnym piśmiennictwie dotyczącym intensywnej terapii kładzie się duży nacisk na wczesne rozpoznanie, monitorowanie i leczenie pacjentów m.in. na podstawie wartości ciśnienia wewnątrzczaszkowego. Proste, przystające do szerokiej grupy chorych i nieuwzględniające zbyt wielu czynników schematy terapeutyczno-diagnostyczne są bardzo pomocne w medycynie ratunkowej. Z drugiej strony trwające badania nad różnymi parametrami biochemicznymi, molekularnymi czy biomarkerami mogą dostarczyć w przyszłości narzędzi umożliwiających indywidualizację leczenia i wyodrębnienie spośród szerokiej grupy pacjentów z nadciśnieniem wewnątrzczaszkowym tych, u których odmienne postępowanie da szansę na zmniejszenie ryzyka lub szybsze wycofanie powikłań neurologicznych.

Do góry