Zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych

Przy podejrzeniu neuroinfekcji wskazane jest wykonanie punkcji lędźwiowej z pobraniem płynu mózgowo-rdzeniowego do badań biochemicznych i mikrobiologicznych przed wdrożeniem antybiotykoterapii.

Bakteryjne zapalenie opon mózgowych powinno być leczone ceftazydymem z ampicyliną (w celu pokrycia L. monocytogenes) lub meropenemem [II, A]. W przypadku wirusowego zapalenia mózgu należy zastosować acyklowir (w dużych dawkach).

Follow-up

Ocenę skuteczności leczenia należy przeprowadzać tak często, jak wymaga tego stan pacjenta. W przypadku ciężkiego stanu ogólnego należy rozszerzyć diagnostykę i rozważyć eskalację terapii.

Codzienna ocena funkcji nerek, morfologii krwi obwodowej jest wskazana do chwili, w której pacjent nie gorączkuje i ma liczbę ANC >0,5 x 10⁹/l.

Po 48 godzinach od rozpoczęcia leczenia należy wdrożyć następujące postępowanie:

1. pacjenci niskiego ryzyka w skali MASCC (>21 pkt), bez gorączki, ANC >0,5 x 10 ⁹ /l:

stosujący antybiotykoterapię doustną, z niezidentyfikowanym źródłem infekcji, ujemnym posiewem – należy rozważyć wypis do domu,

stosujący antybiotykoterapię dożylną – należy rozważyć przejście na terapię doustną,

2. pacjenci wysokiego ryzyka w skali MASCC (<21 pkt), bez gorączki, ANC >0,5 x 10 ⁹ /l:

patogen niezidentyfikowany, podwójna antybiotykoterapia – należy rozważyć odstawienie aminoglikozydu,

patogen zidentyfikowany – zastosowanie celowanej antybiotykoterapii,

3. pacjent gorączkujący po 48 godzinach:

stan stabilny – należy kontynuować tę samą terapię,

pacjent niestabilny – poszerzenie diagnostyki oraz spektrum stosowanej antybiotykoterapii, rozważenie włączenia terapii przeciwgrzybiczej.

Czas trwania terapii

Ważnym zagadnieniem klinicznym jest czas stosowania antybiotykoterapii.

Zalecenia ESMO są w tym przypadku następujące:

1. Jeśli ANC wynosi ≥0,5 × 10⁹/l, pacjent jest bezobjawowy, nie gorączkuje od 48 godzin oraz posiewy krwi są ujemne, można rozważyć zakończenie antybiotykoterapii [II, A].