Ostry dyŻur pediatryczny

RADA NAUKOWA DZIAŁU dr n. med. Małgorzata Wielopolska (przewodnicząca), dr hab. n. med. Anna Klukowska, dr hab. n. med. Artur Mazur, dr hab. n. med. Ewa Toporowska-Kowalska

Dziecko po utonięciu

Ewa Tonia-Cwynar, Artur Mazur

Kliniczny Oddział Dziecięcy z Pododdziałem Neurologii, Endokrynologii i Gastrologii Dziecięcej Szpitala Wojewódzkiego nr 2 w Rzeszowie 

Adres do korespondencji: dr hab. n. med. Artur Mazur Kliniczny Oddział Dziecięcy z Pododdziałem Neurologii, Endokrynologii i Gastrologii Dziecięcej Szpital Wojewódzki nr 2 ul. Lwowska 60, 35-301 Rzeszów

Pediatr Dypl. 2012;16(3):66-70

Opis przypadku

Do izby przyjęć przywieziono karetką pogotowia 21-miesięcznego chłopca po epizodzie podtopienia w oczku wodnym. Chłopiec był przytomny, wyziębiony, po wymiotach, reanimowany przez rodzinę. Akcja serca wynosiła 110/min, saturacja 86%, na tlenie 95-100%. W badaniu przedmiotowym: obniżona ciepłota ciała, osłuchowo nad polami płucnymi rzężenia, furczenia, pojedyncze trzeszczenia, napięte i wzdęte powłoki brzuszne, bez objawów otrzewnowych. Chłopca ogrzewano, umieszczono pod stałym dopływem tlenu. Przyjęto na oddział dziecięcy.

Na oddziale: kontynuowano tlenoterapię, monitorowano parametry życiowe (akcja serca 100-120/min, saturacja 95-98%, ciśnienie tętnicze 90/65 mm Hg). W badaniach laboratoryjnych stwierdzono nieznacznie zwiększoną aktywność transaminaz (AspAT: 73 U/l, AlAT: 42 U/l) i kinazy kreatyninowej (CK: 291 U/l), gazometria krwi tętniczej w normie. W RTG klatki piersiowej uwidoczniono obecność drobnych okołownękowych zagęszczeń pęcherzykowych. Do leczenia włączono antybiotyk. Stan chłopca pozostawał dobry, bez niepokojących objawów. W badaniu neurologicznym bez odchyleń od normy.

Po 5-dniowej obserwacji i leczeniu chłopca wypisano do domu z zaleceniem dalszej kontroli pediatrycznej i neurologicznej oraz kontynuacji antybiotykoterapii.

Utonięcie

Utonięcie to śmierć przez uduszenie na skutek zanurzenia w cieczy, najczęściej w wodzie. Dostająca się do płuc woda powoduje brak wymiany gazowej, tym samym doprowadzając do niedotlenienia mózgu.

W 2002 r. w Amsterdamie, w czasie światowego kongresu dotyczącego utonięć, ustalono definicję, według której utonięcie jest procesem powodującym zaburzenia układu oddechowego, będącym wynikiem zanurzenia w cieczy. Warunkiem tego jest obecność w drogach oddechowych wody, a skutkiem zgon, natychmiastowy lub opóźniony, bądź przeżycie z następowymi powikłaniami lub całkowitym powrotem do zdrowia.

Statystyki

Polska

Small 17610

Tabela. Utonięcia zakończone zgonem w zależności od płci i wieku na 100 000 dzieci

 W 2010 r. na terenie Polski policji zgłoszono 472 wypadki tonięcia. W tych wypadkach utonęło 369 osób, w tym 295 w wodach ogólnodostępnych, 225 osób uratowali policjanci.

Wiek ofiar utonięć:

• <7 lat – 6

• 8-14 lat – 13

• 15-18 lat – 24

• 19-30 lat – 79

• 31-50 lat – 115

• >50 lat – 123

Liczba utonięć w zależności od zbiornika wodnego:

• morze – 16

Do góry