Przed 23 tygodniem ciąży (<23 0/7).

Opieka nad noworodkiem urodzonym przed 23 tygodniem wieku ciążowego powinna być ograniczona do działań paliatywnych. Jeśli rodzice sobie tego życzą, mogą przebywać z dzieckiem od momentu urodzenia, a także po jego śmierci.

23 0/7–23 6/7 tydzień ciąży.

Rekomendowana jest opieka paliatywna, chyba że wystąpią czynniki poprawiające rokowanie (patrz „Resuscytacja na sali porodowej”).

Jeśli noworodek wydaje się znacznie bardziej dojrzały po urodzeniu (patrz Dojrzałość biologiczna) lub w przypadku, gdy po przeprowadzonej wcześniej rozmowie z rodzicami nalegają oni, aby podjąć resuscytację, należy podjąć działania resuscytacyjne i przewieźć noworodka na oddział intensywnej terapii (zasada reanimacji wyczekującej). Następnie, kiedy możliwa będzie dokładna ocena sytuacji klinicznej noworodka, po rozmowie z rodzicami zostanie podjęta decyzja, czy kompleksowe leczenie będzie kontynuowane, czy procedury medyczne powinny być ograniczone.¹⁵

24 0/7-24 6/7 tydzień ciąży.

Rekomendowane jest podjęcie działań resuscytacyjnych. Dalsze postępowanie będzie zależało od oceny stanu klinicznego, odpowiedzi na zabiegi resuscytacyjne i stanowiska rodziców.

25 0/7-25 6/7 tydzień ciąży.

Rekomendowane jest podjęcie działań resuscytacyjnych.

Według zaleceń International Liaison Committee on Resuscitation (ILCOR) po 10 min prowadzenia ciągłych i prawidłowych zabiegów resuscytacyjnych może być uzasadnione ich przerwanie, jeśli u noworodka nie ma oznak życia.²³

Kiedy działania podtrzymujące życie zostają wstrzymane, należy zrobić wszystko, aby pozwolić noworodkowi godnie umrzeć. Jednocześnie należy zapewnić rodzicom możliwość bliskiego kontaktu z dzieckiem, także po jego śmierci.

Decyzje dotyczące niepodejmowania działań resuscytacyjnych oraz zaprzestania resuscytacji lub ograniczenia procedur medycznych powinny być starannie udokumentowane w historii choroby pacjenta. Propozycje takiej dokumentacji zamieszczono jako załącznik nr 2 (Karta postępowania z noworodkiem).

Resuscytacja noworodka w niepewnym wieku ciążowym.

Doświadczony zespół neonatologiczny powinien być obecny przy urodzeniu dziecka w wieku ciążowym od 22 tygodnia, aby zdecydować, czy stan noworodka uzasadnia podejmowanie działań resuscytacyjnych (patrz Resuscytacja na sali porodowej).

W przypadkach wątpliwych należy podjąć działania resuscytacyjne i przewieźć noworodka na oddział intensywnej terapii (zasada reanimacji wyczekującej) do czasu, kiedy ocena stanu klinicznego noworodka i dalsze rozmowy z rodzicami pomogą wyjaśnić, czy procedury medyczne powinny być kontynuowane w pełnym zakresie, czy ograniczone.²

Zalecenia dotyczące oceny wskaźników umieralności i długofalowej obserwacji rozwoju

Ocena wskaźników umieralności okołoporodowej w poszczególnych przedziałach wieku ciążowego i urodzeniowej masy ciała oraz długofalowa ocena rozwoju dziecka odgrywają ważną rolę w opiece nad noworodkiem urodzonym na granicy przeżywalności. Konieczne jest prospektywne zbieranie danych na temat umieralności i zachorowalności na oddziałach położniczych i noworodkowych oraz ich systematyczna analiza. Ponadto dzieci z tej grupy wymagają prospektywnej oceny stanu zdrowia i rozwoju, co najmniej do osiągnięcia dojrzałości szkolnej.²⁵

Uważamy, że należy potraktować jako priorytet i uwzględnić przydział środków finansowych projektom badawczym na ten temat.

Powyższe rekomendacje będą aktualizowane w miarę postępów wiedzy medycznej w tym zakresie.