• Grupa B: pacjenci z licznymi objawami, ale z niskim ryzykiem, odpowiadający w poprzedniej klasyfikacji kategoriom GOLD 1-2.

• Grupa C: pacjenci z nielicznymi objawami, ale z wysokim ryzykiem, odpowiadający w poprzedniej klasyfikacji kategoriom GOLD 3-4.

• Grupa D: pacjenci z licznymi objawami i wysokim ryzykiem, odpowiadający w poprzedniej klasyfikacji kategoriom GOLD 3-4.

Eksperci podkreślają, że taki podział wraz z uwzględnieniem chorób współtowarzyszących stanowi kompleksową ocenę chorego na POChP i lepiej określa jego rokowanie niż wcześniejsza, jednowymiarowa klasyfikacja, oparta tylko na wynikach spirometrycznych; pozwala też bardziej zindywidualizować terapię.

Rozdział 3

W trzecim rozdziale, który został dodany w obecnym wydaniu wytycznych, opisano opcje terapeutyczne niefarmakologiczne i farmakologiczne z uwzględnieniem działań niepożądanych stosowanych leków. W informacjach o skuteczności i bezpieczeństwie terapii uwzględniono najnowsze wyniki badań klinicznych. Przypisano też zaleceniom dowody skuteczności zgodnie z 4-stopniową skalą od A do D (od licznych dowodów w postaci badań randomizowanych, kontrolowanych, po stanowisko ekspertów).

W nowych wytycznych eksperci podkreślają, że zaprzestanie palenia tytoniu jest interwencją, która najsilniej wpływa na naturalny przebieg POChP. Farmakoterapia antynikotynowa (wareniklina, bupropion) oraz zastępcza terapia nikotynowa zwiększają szanse na długotrwałą abstynencję, dlatego powinny być oferowane pacjentom jako wsparcie walki z nałogiem.

Celem leczenia farmakologicznego POChP jest zmniejszenie objawów podmiotowych oraz częstości i ciężkości zaostrzeń, a także poprawa ogólnego stanu zdrowia i tolerancji wysiłku. Nie udowodniono, aby któryś z dostępnych leków hamował istotnie postępującą utratę funkcji płuc.

Nie ma istotnych zmian, jeśli chodzi o stosowane w POChP leki. Zalecane są nadal:

1. Leki rozszerzające oskrzela (bronchodylatatory), do których należą β₂-mimetyki i cholinolityki oraz metyloksantyny.

2. Glikokortykosteroidy wziewne i doustne.

3. Inhibitor fosfodiesterazy 4.

4. Inne leki, zgodnie ze wskazaniami, m.in. antybiotyki, mukolityki, α₁-antytrypsyna.

W przypadku pacjentów ze wskazaniami do stosowania wziewnych glikokortykosteroidów i LABA zalecono podawanie preparatów złożonych, zawierających glikokortykosteroid i lek z grupy długodziałających β₂-mimetyków (LABA – long-acting β₂-agonists) w jednym inhalatorze jako bardziej skuteczną formę leczenia.

Eksperci podkreślają, że wśród bronchodylatatorów preferowane powinny być preparaty zawierające leki długodziałające. Opisy grup leków uzupełniono o dane dotyczące skuteczności i bezpieczeństwa pochodzące z najnowszych badań klinicznych. Zamieszczono informacje o działaniach niepożądanych wziewnych glikokortykosteroidów, np. o zwiększonym ryzyku zapaleń płuc u pacjentów leczonych flutykazonem, a także ostrzeżenie, by nie podawać roflumilastu z teofiliną; dodano też informacje o efektywności i bezpieczeństwie leczenia azytromycyną.

Nowością jest pozycjonowanie w zaleceniach indakaterolu, β₂-mimetyku o bardzo długim czasie działania wynoszącym 24 h, co umożliwia stosowanie go raz na dobę. Wskazania do jego stosowania są takie same jak dla innych LABA.

Rozdział 4

Rozdział czwarty poświęcony jest przewlekłej terapii POChP w okresie stabilnym. Eksperci kładą szczególny nacisk na zmniejszenie ekspozycji na czynniki ryzyka, jak dym tytoniowy i produkty spalania biomas. Podkreślają, że korzyści z zaprzestania palenia można uzyskać na każdym stopniu ciężkości choroby.

Celem przewlekłej terapii w POChP jest zmniejszenie bieżących objawów i ograniczenie ryzyka zaostrzeń. Intensywność terapii uzależniona jest od oceny klinicznej pacjenta w przedstawionej powyżej 4-stopniowej skali od A do D. Eksperci podkreślają, że jednowymiarowa ocena pacjenta w oparciu o FEV₁ jest niewystarczająca dla prowadzenia skutecznej farmakoterapii. Grupom tym przypisane są zalecenia niefarmakologiczne i farmakologiczne.

Zalecenia niefarmakologiczne podzielono na konieczne do zastosowania, rekomendowane i zależne od wytycznych lokalnych (tab. 4).