BLACK CYBER WEEK! Publikacje i multimedia nawet do 80% taniej i darmowa dostawa od 350 zł! Sprawdź >
1. Targoff IN, Mamyrova G, Trieu EP et al. A novel autoantibody to a 155-kd protein is associated with dermatomyositis. Arthritis Rheum 2006 Nov; 54(11): 3682-9.
Przedruk z „Nowości w medycynie – Reumatologia. 17.05.2012 (95/468).
Alfa1-antytrypsyna w zaostrzeniach POChP
dr n. med. Maciej Ciebiada
dr n. med. Tomasz Kmiecik
Klinika Pneumonologii i Alergologii Uniwersytetu Medycznego w Łodzi
Opracowano na podstawie: Koczulla AR, Noeske S, Herr C, Koepke J, Jörres RA, Nell C, Schmid S, Vogelmeier C, Bals R. Alpha-1 antitrypsin is elevated in exhaled breath condensate and serum in exacerbated COPD patients. Respir Med 2012;106(1):120-6.
Stężenie α1-antytrypsyny istotnie wzrasta w kondensacie powietrza wydechowego u chorych w okresie zaostrzenia przewlekłej obturacyjnej choroby płuc (POChP), co mogłoby służyć jako biomarker zaostrzenia.
Streszczenie
Kontekst kliniczny. Zaostrzenia przewlekłej obturacyjnej choroby płuc (POChP) przyczyniają się do wystąpienia powikłań i progresji choroby. Ocena ciężkości i przebiegu zaostrzenia może być lepsza w przypadku dodatkowego monitorowania stężenia biomarkerów. α1-antytrypsyna (AAT) jest inhibitorem enzymów proteolitycznych, a jej niedobór może przyczyniać się do wczesnego rozwoju rozedmy. Kondensat powietrza wydechowego (EBC – exhaled breath condensate) jest łatwo dostępnym materiałem biologicznym, przydatnym do oceny biomarkerów obecnych w nabłonku dróg oddechowych.
Cel. Ocena stężenia α1-antytrypsyny w kondensacie powietrza wydechowego (EBC) chorych na POChP i osób zdrowych, a także w czasie zaostrzenia POChP.
Metody. W badaniu oceniano stężenie α1-antytrypsyny w surowicy i EBC pobranych od 17 chorych na POChP w stabilnym okresie choroby, 18 chorych w czasie zaostrzenia i 10 osób zdrowych. Analizy stężenia inhibitora wykonywano metodą immunoenzymatyczną (ELISA).
Wyniki.α1-antytrypsyna była oznaczalna w EBC u każdego uczestnika badania. U chorych w okresie zaostrzenia POChP stężenie antytrypsyny było istotnie wyższe niż u chorych w okresie stabilnym choroby (p=0,00003) i u osób zdrowych (p=0,0003) (odpowiednio 514,33 pg/ml, SD 279,41; 242,01 pg/ml, SD 65,74; 251,32 pg/ml, SD 44,71). Korelacja pomiędzy stężeniem α1-antytrypsyny w surowicy i EBC była nieistotna (r=0,3, p=0,054).
Wnioski. Możliwe jest oznaczenie stężenia α1-antytrypsyny w kondensacie powietrza wydechowego. Stężenie AAT w EBC istotnie wzrasta w czasie zaostrzenia POChP i może potencjalnie służyć jako biomarker zaostrzenia.
Komentarz
Alfa1-antytrypsyna (AAT) jest glikoproteiną syntetyzowaną w wątrobie i wydzielaną do krwiobiegu. Jest jednym z najważniejszych tkankowych i osoczowych inhibitorów enzymów proteolitycznych. Hamuje aktywność elastazy neutrofilowej, katepsyny G, proteinazy 3 i trypsyny. AAT odgrywa istotną rolę w utrzymaniu równowagi protezowo-antyproteazowej w płucach. Jej niedobór w następstwie genetycznie uwarunkowanej mutacji genu SERPINA 1 lub unieczynnienie w czasie zapalenia i stresu oksydacyjnego indukowanego dymem tytoniowym prowadzi do postępującej destrukcji tkanki łącznej płuc. Niszczenie rusztowania sprężystego prowadzi do rozedmy płuc (u chorych z mutacją genu występującej wcześniej i niezależnie od palenia tytoniu), a ta sprzyja narastającej obturacji dróg oddechowych, zjawisku pułapki powietrznej i niewydolności oddechowej.
Przeprowadzone wcześniej badania wykazały, że zaostrzenia przewlekłej obturacyjnej choroby płuc (POChP) związane są z intensyfikacją zapalenia w drogach oddechowych – zwiększonym napływem komórek zapalnych, w tym neutrofilów, i zwiększoną aktywnością enzymów proteolitycznych. Zaostrzenie POChP prowadzi do progresji rozedmy płuc i pogorszenia czynności układu oddechowego, pogarszając rokowanie.
Obserwowany w przedstawianym badaniu wzrost stężenia AAT w kondensacie powietrza wydechowego chorych z zaostrzeniem POChP uważany jest za mechanizm obronny. Zwiększona synteza AAT w czasie zaostrzenia jest odpowiedzią na nasilone zapalenie i ma przeciwdziałać destrukcyjnej aktywności enzymów proteolitycznych uwalnianych w płucach w czasie zaostrzenia. Wyniki badania sugerują, że ocena stężenia AAT w kondensacie powietrza wydechowego może być pomocna w monitorowaniu zaostrzenia POChP, jednak ze względu na niewielką liczbę uczestników konieczne jest przeprowadzenie dodatkowych badań.
Przedruk z „Nowości w medycynie – POChP i pulmonologia. 26.04.2012 (92/449).