Ponieważ ciśnienie tętnicze zazwyczaj obniża się w pierwszej połowie ciąży, nadciśnienie można łatwiej kontrolować, stosując mniejsze dawki leków, a nawet zupełnie z nich zrezygnować. Kobiety, u których leczenie hipotensyjne stosowane przed ciążą dobrze opanowywało nadciśnienie, mogą stosować podczas ciąży te same leki (z wyjątkiem inhibitorów ACE i sartanów). Leczenie przeciwnadciśnieniowe w przewlekłym nadciśnieniu tętniczym należy włączyć u ciężarnych od wartości ciśnienia rzędu 150/95 mmHg, o ile nie stwierdza się powikłań nadciśnienia. Użytecznym narzędziem w diagnostyce i kontroli skuteczności leczenia u ciężarnych jest 24-godzinna rejestracja ciśnienia. Każdorazowo utrzymujący się wzrost ciśnienia tętniczego u kobiety ciężarnej powyżej 170/110 mmHg należy traktować jako stan pilny, wymagający hospitalizacji i ewentualnie rozszerzenia diagnostyki.

Piśmiennictwo:

1. Zasady postępowania w nadciśnieniu tętniczym – 2011 rok. Wytyczne Polskiego Towarzystwa Nadciśnienia Tętniczego. Nadciśnienie Tętnicze 2011;15(2):55-82.

2. National Institution for Health and Clinical Excellence (NICE). Hypertension: the clinical management of primary hypertension in adults: clinical guidelines: methods, evidence and recommendations. May 2011 http://guidance.nice.org.uk/CG127/NICEGuidance/pdf/English

3. Tabacova S, Little R, Tsong Y, et al. Adverse pregnancy outcomes associated with Materna enalapril antihypertensive treatment. Pharmacoepidemiol Drug Saf 2003;12:633-646.

4. Cooper WO, Hernandez-Diaz S, Arbogast PG. Major congenital malformations after first trimester exposure to ACE inhibitors. N Eng J Med 2006;354:2443-2451.

5. Ghuman N, Rheiner J, Tendler BE, et al. Hypertension in the postpartum woman: clinical update for the hypertension specialist. Journal of Clinical Hypertension (Greenwich) 2009;11:726-733.

6. Rey E, Couturier A. The prognosis of pregnancy in women with chronic hypertension. Am J Obstet Gynecol 1994;171:410-416.

Przedruk z „Nowości w medycynie – Nadciśnienie tętnicze”. 04.01.2012 (86/300). 

Bronchoskopowa ablacja termiczna parą wodną w leczeniu rozedmy płuc

lek. Sebastian Majewski

Klinika Pneumonologii i Alergologii Uniwersytetu Medycznego w Łodzi

Opracowano na podstawie: Snell G, Herth FJ, Hopkins P, et al. Bronchoscopic thermal vapor ablation therapy in the management of heterogeneous emphysema. Eur Respir J 2011 Nov 10. [Epub ahead of print]

Bronchoskopowa ablacja termiczna parą wodną jest skuteczną opcją terapii pacjentów z rozedmą płuc.

Streszczenie

Kontekst kliniczny. Istnieje zapotrzebowanie na nowe, skuteczne i mniej inwazyjne metody lecznicze niż chirurgiczne zmniejszenie objętości płuc (LVRS), które byłyby przydatne w terapii pacjentów z rozedmą płuc.

Cel. Ocena wpływu bronchoskopowej ablacji termicznej parą wodną (BTVA – bronchoscopic thermal vapor ablation) na objętość płuc i parametry czynnościowe u pacjentów z rozedmą płuc.

Metody. 44 pacjentów z dominującą rozedmą w zakresie górnych płatów płuc poddano jednostronnej terapii BTVA. Do kryteriów włączenia do badania należały: wiek (40-75 lat), FEV₁ 15-45% w.n., wcześniejsza rehabilitacja oddechowa, heterogenna rozedma z dominacją w zakresie górnych płatów oceniana na podstawie tomografii komputerowej wysokiej rozdzielczości (HRCT). Do ocenianych zmiennych należały FEV₁, jakość życia mierzona przy użyciu kwestionariusza St. George’s Respiratory (SGRQ), dystans w teście 6-minutowego marszu (6MWD), duszność w skali mMRC oraz rozdęcie płuc. Parametry oceniono wyjściowo oraz po 3 i 6 miesiącach po BTVA.

Wyniki. Po 6 miesiącach FEV₁ poprawiło się o 141±26 ml (p<0,001), objętość zalegająca (RV) zmniejszyła się o 406±113 ml (p<0,001), całkowita punktacja w SGRQ wzrosła o 14,0±2,4 pkt (p<0,001), z czego u 73% poprawa wynosiła ≥4 pkt (wartość istotna klinicznie). Poprawę obserwowano także w 6MWD (46,5±10,6 m) oraz mMRC (0,9±0,2), (p<0,001 dla obu). Działania niepożądane, występujące najczęściej w 30-dniowej obserwacji, dotyczyły objawów ze strony dolnych dróg oddechowych (n=11), były to głównie infekcje układu oddechowego. Nie odnotowano żadnych działań niepożądanych związanych z procedurą.

Wnioski. Terapia BTVA prowadzi do klinicznie istotnej poprawy czynności płuc, tolerancji wysiłku i jakości życia u pacjentów z rozedmą dominującą w zakresie górnych płatów.