Otyłość bez współistnienia zespołu metabolicznego, cukrzycy lub nadciśnienia tętniczego nie stanowi wskazania do badań przesiewowych w kierunku PChN.

U chorego na PChN należy przeprowadzić wnikliwą analizę potencjalnych przyczyn PChN, które można usunąć (np. zastój w drogach moczowych lub stosowanie leków nefrotoksycznych).

Wskazania do USG nerek obejmują:

  • postępującą PChN, co wyraża się spadkiem eGFR
  • utrzymujący się krwinkomocz lub krwiomocz
  • cechy obturacji/zablokowania dróg moczowych
  • zwyrodnienie wielotorbielowate nerek w wywiadzie rodzinnym u osoby >20 r.ż.
  • sugestię nefrologa do wykonania biopsji nerki.

Częstość monitorowania PChN

Small 11879

Tabela 2. Monitorowanie PChN

Częstość monitorowania PChN należy określić na podstawie tabeli 2.

Liczby wskazują na częstość oznaczania eGFR/rok u osoby z ryzykiem rozwoju PChN lub z już istniejącą PChN.

U osób z ryzykiem rozwoju PChN lub z już istniejącą PChN częstość monitorowania eGFR zależy od:

  • przyczyny PChN
  • chorób współistniejących (szczególnie współistniejącej niewydolności krążenia)
  • zmiany leczenia (blokada układu RAA [renin-angiotensin-aldosterone], NLPZ, diuretyki)
  • innych chorób współistniejących
  • preferencji chorego.

Progresja PChN

Progresja PChN jest definiowana jako:

  • spadek eGFR ≥25% i zmiana kategorii ryzyka w ciągu 12 miesięcy

lub

  • spadek eGFR o 15 ml/min/1,73 m2 w ciągu roku.

Szybkość progresji

Należy wykonać przynajmniej trzy pomiary eGFR w ciągu 90 dni.

Jeżeli stwierdzono zmniejszenie eGFR, należy powtórzyć pomiar w ciągu 2 tygodni, aby wykluczyć ostre uszkodzenie nerek (AKI) nakładające się na PChN.

Osoby z PChN znajdują się w grupie ryzyka rozwoju schyłkowej niewydolności nerek, jeżeli w ciągu 12 miesięcy utrzymuje się spadek eGFR ≥25% lub o ≥15 ml/min/1,73 m2.

Czynniki ryzyka progresji istniejącej PChN:

Do góry