Otyłość bez współistnienia zespołu metabolicznego, cukrzycy lub nadciśnienia tętniczego nie stanowi wskazania do badań przesiewowych w kierunku PChN.

U chorego na PChN należy przeprowadzić wnikliwą analizę potencjalnych przyczyn PChN, które można usunąć (np. zastój w drogach moczowych lub stosowanie leków nefrotoksycznych).

Wskazania do USG nerek obejmują:

• postępującą PChN, co wyraża się spadkiem eGFR
• utrzymujący się krwinkomocz lub krwiomocz
• cechy obturacji/zablokowania dróg moczowych
• zwyrodnienie wielotorbielowate nerek w wywiadzie rodzinnym u osoby >20 r.ż.
• sugestię nefrologa do wykonania biopsji nerki.

Częstość monitorowania PChN

Tabela 2. Monitorowanie PChN

Częstość monitorowania PChN należy określić na podstawie tabeli 2.

Liczby wskazują na częstość oznaczania eGFR/rok u osoby z ryzykiem rozwoju PChN lub z już istniejącą PChN.

U osób z ryzykiem rozwoju PChN lub z już istniejącą PChN częstość monitorowania eGFR zależy od:

• przyczyny PChN
• chorób współistniejących (szczególnie współistniejącej niewydolności krążenia)
• zmiany leczenia (blokada układu RAA [renin-angiotensin-aldosterone], NLPZ, diuretyki)
• innych chorób współistniejących
• preferencji chorego.

Progresja PChN

Progresja PChN jest definiowana jako:

• spadek eGFR ≥25% i zmiana kategorii ryzyka w ciągu 12 miesięcy

lub

• spadek eGFR o 15 ml/min/1,73 m² w ciągu roku.

Szybkość progresji

Należy wykonać przynajmniej trzy pomiary eGFR w ciągu 90 dni.

Jeżeli stwierdzono zmniejszenie eGFR, należy powtórzyć pomiar w ciągu 2 tygodni, aby wykluczyć ostre uszkodzenie nerek (AKI) nakładające się na PChN.

Osoby z PChN znajdują się w grupie ryzyka rozwoju schyłkowej niewydolności nerek, jeżeli w ciągu 12 miesięcy utrzymuje się spadek eGFR ≥25% lub o ≥15 ml/min/1,73 m².

Czynniki ryzyka progresji istniejącej PChN: