Metody diagnostyki alergologicznej
Urszula Jedynak-Wąsowicz, Grzegorz Lis
Wstęp
Odkrycie immunoglobuliny E (IgE) przez małżeństwo japońskich naukowców Ishizaka w 1960 r. było jednym z punktów zwrotnych w historii alergologii i immunologii. W codziennej praktyce klinicznej posługujemy się dziś dwiema prostymi metodami diagnostyki alergii IgE-zależnej: in vivo punktowymi testami skórnymi i in vitro oznaczaniem alergenowo swoistych IgE (asIgE) w surowicy. Diagnostyka chorób alergicznych IgE-niezależnych jest trudniejsza i opiera się głównie na testach naskórkowych.
Definicje
W ocenie trafności testów alergicznych istotne są m.in.:
• czułość, czyli miarodajność wykrywania alergii – odsetek osób z alergią, u których wynik testu alergicznego jest dodatni
• swoistość, czyli miarodajność w wykluczaniu alergii – odsetek osób zdrowych (bez alergii), u których wynik testu alergicznego jest ujemny.
Przed wykonaniem testów alergicznych należy ocenić kliniczne prawdopodobieństwo choroby alergicznej (tzw. pretest kliniczny). Na tej podstawie decyduje się o ewentualnych dalszych badaniach diagnostycznych i interpretuje ich wyniki.
Kiedy podejrzewać alergię? Pretest kliniczny wskazuje na wysokie prawdopodobieństwo, jeśli:
• są obiektywne objawy reakcji IgE-zależnej
• chory zgłasza choroby atopowe (astma, atopowe zapalenie skóry, alergiczny nieżyt nosa)
• po spożyciu znanego pokarmu nastąpiła anafilaksja
• historia choroby koresponduje z reakcjami IgE-zależnymi (natychmiastowymi)
• wiarygodny świadek potwierdza wystąpienie reakcji alergicznej
• nie ma innego (niealergicznego) wytłumaczenia objawów
• reakcja następuje po spożyciu co najmniej jednego z ośmiu najczęstszych alergenów pokarmowych.
Diagnostyka
Metody diagnostyczne in vivo
• Punktowe testy skórne
Punktowe testy skórne (SPT – skin prick test) opierają się na zjawisku reakcji nadwrażliwości typu natychmiastowego (typ I wg klasyfikacji Gella i Coombsa). Pozwalają ocenić alergenowo swoiste IgE (asIgE) na powierzchni komórek tucznych w skórze. W wyniku związania się alergenu z asIgE dochodzi do degranulacji komórek tucznych i uwalniania się histaminy → powstania bąbla i otaczającego go rumienia.
SPT przeprowadzamy z dostępnymi komercyjnie alergenami wystandaryzowanymi, a w przypadku alergenów pokarmowych – również z alergenami natywnymi (testy typu prick to prick). SPT są łatwe do wykonania i rzadko wywołują reakcje alergiczne uogólnione. Charakteryzują się wysoką czułością i swoistością oraz wysokim stopniem korelacji z objawami klinicznymi.
! SPT mogą być wykonywane w każdym wieku, choć ich miarodajność jest dodatnio powiązana z wiekiem (u mniejszych dzieci mniejsza trafność testu).
Powtórzenie SPT można rozważać w przypadku podejrzenia nowych uczuleń lub zmiany objawów klinicznych.