de Ruyter JC, Olthof MR, Seidell JC, et al. A Trial of Sugar-free or Sugar-Sweetened Beverages and Body Weight in Children. N Engl J Med 2012;367:1397-406.

Dzieci włączone do badania otrzymywały w szkole 250 ml napoju słodzonego cukrem lub niskokalorycznego napoju o podobnym smaku. Ukryte zastąpienie napoju zawierającego cukier napojem niskokalorycznym zmniejszyło przyrost masy ciała i odkładanie się tkanki tłuszczowej u dzieci z prawidłową masą ciała.

Badanie 2

• badanie prospektywne z randomizacją • n=224 nastolatków z otyłością lub nadwagą
Ebbeling CB, Feldman HA, Chomitz VR, et al. A Randomized Trial of Sugar-Sweetened Beverages and Adolescent Body Weight. N Engl J Med 2012;367:1407-16.
Regularnie spożywających słodkie napoje nastolatków z nadwagą lub otyłością losowo przydzielono do grupy poddanej interwencji polegającej na ograniczeniu spożycia napojów słodzonych cukrem lub do grupy kontrolnej. Po roku przyrost BMI był mniejszy w grupie poddanej interwencji niż w grupie kontrolnej, ale efekt ten nie utrzymał się w kolejnym roku obserwacji, w czasie którego zaprzestano interwencji (follow-up).

Czy HTZ rozpoczęta krótko po menopauzie zmniejsza ryzyko sercowo-naczyniowe i jest bezpieczna?

• badanie otwarte z randomizacją i grupą kontrolną • n=1006 • 10 lat interwencji + 6 lat obserwacji

Schierbeck LL, Rejnmark L, Tofteng CL, et al. Effect of hormone replacement therapy on cardiovascular events in recently postmenopausal women: randomised trial. BMJ 2012;345:e6409.

Do badania włączano zdrowe kobiety w wieku 45-58 lat, które ostatnie krwawienie miesięczne miały 3-24 miesiące wcześniej lub zgłaszały objawy okołomenopauzalne, a ich stężenie FSH odpowiadało wartościom właściwym dla okresu pomenopauzalnego. W grupie interwencyjnej stosowano hormonalną terapię zastępczą (HTZ): u kobiet z zachowaną macicą w formie tabletek trójsekwencyjnych (2 mg 17-β-estradiolu przez 12 dni, 2 mg 17-β-estradiolu + 1 mg octanu noretisteronu przez 10 dni, 1 mg 17-β-estradiolu przez 6 dni), a u kobiet po histerektomii 17-β-estradiol w dawce 2 mg/24 h. Badanie planowano na 20 lat, ale po 10 latach je przerwano ze względu na pochodzące z innych badań informacje o możliwej szkodliwości HTZ; obserwację prowadzono jednak przez kolejnych 6 lat. Na złożony parametr oceny końcowej składały się: zgon, hospitalizacja z powodu niewydolności serca i zawał mięśnia sercowego. W ciągu 10 lat interwencji zdarzenia takie wystąpiły u 16 kobiet z grupy leczonej i 33 z grupy kontrolnej (HR=0,48; p=0,015). Zmniejszenie ryzyka sercowo-naczyniowego nie było okupione wzrostem częstości jakiegokolwiek nowotworu (36 w grupie leczonej v. 39 w grupie placebo; p=0,71) ani raka piersi (odpowiednio 10 v. 17; p=0,17). Nie obserwowano też zwiększonego ryzyka zakrzepicy żylnej ani udaru mózgu. Po 16 latach obserwacji redukcja ryzyka zdarzeń składających się na pierwszorzędowy parametr oceny końcowej utrzymywała się i nie wiązała ze wzrostem ryzyka nowotworów.

Ustekinumab skuteczny w opornej na leczenie chorobie Leśniowskiego-Crohna

• badanie z randomizacją, z podwójnie ślepą próbą i kontrolą placebo • n=526

Sandborn WJ, Gasink C, Gao LL, et al. for the CERTIFI Study Group. Ustekinumab Induction and Maintenance Therapy in Refractory Crohn’s Disease. N Engl J Med 2012;367:1519-28.

Ustekinumab jest przeciwciałem monoklonalnym przeciwko interleukinie 12 i 23. Badano jego skuteczność u pacjentów ze średnio ciężką i ciężką chorobą Leśniowskiego-Crohna, oporną na leczenie anty-TNF. W grupie leczonej ustekinumabem w dawkach 1, 3 lub 6 mg/kg odpowiedź na leczenie (ocenianą po 6 tygodniach) uzyskano u odpowiednio 36,6, 34,1 i 39,7% pacjentów, a w grupie placebo u 23,5% (p=0,005 w odniesieniu do dawki 6 mg/kg). Odsetek remisji po 6 tygodniach w grupie leczonej i placebo był porównywalny. Następnie wśród 146 pacjentów, u których wystąpiła odpowiedź na leczenie, dokonano powtórnej randomizacji do grupy otrzymującej ustekinumab podskórnie w dawce 90 mg lub placebo w 8. i 16. tygodniu. Terapia podtrzymująca skutkowała istotnym zwiększeniem odsetka remisji klinicznej (41,7 v. 27,4%; p=0,03) i odpowiedzi na leczenie (69,4 v. 42,5%; p <0,001) w 22. tygodniu. W fazie indukcji poważne zakażenia wystąpiły u 7 pacjentów (6 leczonych ustekinumabem), a podczas leczenia podtrzymującego u 11 (4 otrzymujących ustekinumab). U 1 pacjenta leczonego ustekinumabem rozwinął się rak podstawnokomórkowy skóry.

Spożycie wapnia a ryzyko pierwotnej nadczynności przytarczyc – kolejne dane z Nurses’ Health Study

• prospektywne badanie kohortowe • n=58 354 • 22 lata obserwacji

Paik JM, Curhan GC, Taylor EN. Calcium intake and risk of primary hyperparathyroidism in women: prospective cohort study. BMJ 2012;345:e6390.

Zwiększone spożycie wapnia, zarówno w diecie, jak i pochodzącego z suplementów, w sposób niezależny od innych czynników zmniejsza ryzyko pierwotnej nadczynności przytarczyc.