Redukcja śmiertelności we wstrząsie kardiogennym spowodowanym świeżym zawałem mięśnia sercowego

• analiza danych z rejestrów • n=7531 pacjentów ze świeżym zawałem mięśnia sercowego, w tym 486 ze wstrząsem kardiogennym

Aissaoui N, Puymirat E, Tabone X, et al. Improved outcome of cardiogenic shock at the acute stage of myocardial infarction: a report from the USIK 1995, USIC 2000, and FAST-MI French Nationwide Registries. Eur Heart J 2012;33(20):2535-43.

Na podstawie analizy 3 francuskich rejestrów stwierdzono, że w latach 1995-2005 częstość występowania wstrząsu kardiogennego w świeżym zawale mięśnia sercowego zmniejszyła się z 6,9 do 5,7% (p=0,07). Śmiertelność 30-dniowa zmniejszyła się zarówno u pacjentów bez wstrząsu kardiogennego (9 v. 4%; p=0,003), jak i z nim (70 v. 51%; p <0,001), ale u tych drugich nadal pozostała bardzo wysoka. Na redukcję śmiertelności chorych we wstrząsie wpłynęło zastosowanie PCI; częstość stosowania tej metody w badanym okresie wzrosła z 20 do 50% (p <0,001).

NLPZ groźne nawet kilka lat po zawale mięśnia sercowego

• retrospektywne badanie kohortowe • n=99 187

Olsen AM, Fosbøl EL, Lindhardsen J, et al. Long-Term Cardiovascular Risk of Nonsteroidal Anti-Inflammatory Drug Use According to Time Passed After First-Time Myocardial Infarction. A Nationwide Cohort Study. Circulation 2012;126:1955-63.

Stosowanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ) u chorych po zawale mięśnia sercowego zwiększa ryzyko wieńcowe niezależnie od tego, ile czasu minęło od zawału (obserwację prowadzono do 5 lat po incydencie). Autorzy zalecają długotrwałą ostrożność w stosowaniu NLPZ u osób po zawale.

Stosowanie statyn a ryzyko zakażenia Clostridium difficile

• analiza danych retrospektywnych • n=78 096

Motzkus-Feagans CA, Pakyz A, Polk R, et al. Statin use and the risk of Clostridium difficile in academic medical centres. Gut 2012;61:1538-42.

U pacjentów hospitalizowanych, którzy przyjmowali statyny, ryzyko objawowego zakażenia Clostridium difficile było o 22% mniejsze niż u nieprzyjmujących tych leków. Rodzaj stosowanej statyny nie wpływał istotnie na redukcję ryzyka. Dla innych leków hipolipemizujących takiego związku nie udało się wykazać. Autorzy konkludują, że może to mieć związek z plejotropowym działaniem statyn.

Skąd biorą się raki jelita grubego u pacjentów z negatywnym wynikiem kolonoskopii?

• badanie kliniczno-kontrolne • 78 osób z rakiem jelita grubego po negatywnej kolonoskopii (grupa badana), 433 z rakiem jelita grubego wykrytym w czasie badań przesiewowych (grupa kontrolna)

Brenner H, Chang-Claude J, Seiler CM, et al. Interval cancers after negative colonoscopy: population-based case-control study. Gut 2012;61:1576-82.

Ryzyko raka jelita grubego po uzyskaniu negatywnego wyniku kolonoskopii jest małe, jednak zdarzają się przypadki raka ujawniającego się przed kolejnym badaniem przesiewowym (1-10 lat od poprzedniego badania). Po przeanalizowaniu takich przypadków okazało się, że rak zwykle jest zlokalizowany w kątnicy lub wstępującej części okrężnicy, a jego nierozpoznanie często wiązało się z niepełnym wykonaniem badania. Rak częściej też występował u osób, u których wskazaniem do kolonoskopii była obecność krwi utajonej w kale. Autorzy konkludują, że większość przypadków raka jelita grubego, który ujawnił się po negatywnym wyniku kolonoskopii, związana jest z jego przeoczeniem podczas badania, a do zmniejszenia ryzyka takich sytuacji może przyczynić się dokładniejsze wykonywanie badania.