Zagrożenia związane z leczeniem idiopatycznego włóknienia płuc
Raghu G, Anstrom KJ, King TE Jr, et al. Prednisone, Azathioprine, and N-Acetylcysteine for Pulmonary Fibrosis. The Idiopathic Pulmonary Fibrosis Clinical Research Network. N Engl J Med 2012; 366:1968-1977.
Oceniano skuteczność i bezpieczeństwo skojarzenia prednizonu, azatiopryny i N-acetylocysteiny w leczeniu idiopatycznego włóknienia płuc. Badanie przerwano przedwcześnie z powodu stwierdzenia zwiększonego ryzyka zgonu u pacjentów otrzymujących wszystkie 3 leki i braku dowodów skuteczności w porównaniu z placebo.
Azytromycyna a ryzyko zgonu z przyczyn sercowo-naczyniowych
Ray WA, Murray KT, Hall K, et al. Azithromycin and the Risk of Cardiovascular Death. N Engl J Med 2012; 366:1881-1890
Pięciodniowa terapia azytromycyną zwiększa ogólne ryzyko zgonu (HR 1,85, p=0,002) i zgonu z przyczyn sercowo-naczyniowych (HR 2,88, p<0,001) w porównaniu z nieprzyjmowaniem leków przeciwbakteryjnych, a także w porównaniu z terapią amoksycyliną (brak wzrostu ryzyka zgonu). Bezwzględne ryzyko było niewielkie – odnotowano 47 dodatkowych zgonów na milion kursów antybiotykoterapii. Najwięcej nadmiarowych zgonów (245/mln) odnotowano w grupie pacjentów obciążonych najwyższym ryzykiem sercowo-naczyniowym.
CENTERS FOR DISEASE Control za poszerzeniem skriningu HCV
Brown M. CDC Calls for All Baby Boomers to Be Screened for HCV. Proposal at Odds With Current AAFP, USPSTF Recommendations. AAFP, posted: 6/6/2012, 2:25 p.m.
Centers for Disease Control and Prevention zaproponowało objęcie badaniami przesiewowymi w kierunku HCV dorosłych urodzonych między 1945 a 1965 r. (tzw. pokolenie baby boom – okresu wyżu demograficznego w USA). Poszerzyłoby to wskazania w stosunku do aktualnych rekomendacji U.S. Preventive Services Task Force (USPSTF).
Brak snu i zaburzenia rytmu dobowego zwiększają ryzyko cukrzycy
Buxton OM, Cain SW, O’Connor SH. Adverse Metabolic Consequences in Humans of Prolonged Sleep Restriction Combined with Circadian Disruption. Sci Transl Med 2012;4:129ra43. DOI:10.1126/scitranslmed.3003200.
Po 3 tygodniach restrykcji snu i zaburzonego rytmu dobowego odnotowano wzrost stężenia glukozy na czczo i szczytowego poposiłkowego stężenia glukozy (w porównaniu z wyjściową odpowiedzią na porównywalny posiłek). U niektórych osób szczytowe poposiłkowe stężenie glukozy osiągnęło poziom spełniający kryteria stanu przedcukrzycowego. Zaburzenia w dużym stopniu ustapiły po przywróceniu higieny snu. Autorzy zwracają uwagę na znaczenie tych obserwacji zwłaszcza dla osób pracujących w trybie zmianowym.
Badanie EASIE: insulina glarginowa czy sytagliptyna u pacjentów nieotrzymujących wcześniej insuliny ze źle kontrolowaną cukrzycą typu 2 mimo przyjmowania metforminy?
Aschner P, Chan J, Owens DR, et al. Insulin glargine versus sitagliptin in insulin-naive patients with type 2 diabetes mellitus uncontrolled on metformin (EASIE): a multicentre, randomised open-label trial. Lancet 2012;379(9833):2262-2269, doi:10.1016/S0140-6736(12)60439-5.
W grupie otrzymującej glarginę odnotowano większą redukcję HbA1c niż u leczonych sytagliptyną (−1,72% wobec −1,13%; średnia różnica −0,59%; 95% CI −0,77 do −0,42, p<0,0001). Częstość epizodów objawowej hipoglikemii była większa w grupie glarginy niż w grupie sytagliptyny (4,21 wobec 0,5 zdarzeń na pacjentorok; p<0,0001). Ciężką hipoglikemię odnotowano u 3 (1%) pacjentów otrzymujących glarginę i 1 (<1%) z grupy sytagliptyny. Przynajmniej jedno poważne powikłanie leczenia wystąpiło u 15 (6%) pacjentów w grupie glarginy i 8 (3%) w grupie sytagliptyny.