Obraz kliniczny

Ostre objawy BZT są na ogół poprzedzone kilkudniowymi objawami przeziębienia. Nagle w ich przebiegu (w ciągu 2-10 godz.) następuje pogorszenie stanu dziecka, z objawami toksykozy, septycznej gorączki, obecności stridoru z nasiloną dusznością wdechową, następnie wdechowo-wydechową^16,17. Pod względem czasu trwania i gwałtowności przebiegu BZT zajmuje miejsce między krupem a ostrym zapaleniem nagłośni (tab. 4). Warto odnotować, że adrenalina podana w nebulizacji pacjentom z BZT nie przynosi poprawy lub co najwyżej w małym stopniu.

Rozpoznanie

Rozpoznanie BZT ustalane jest na podstawie typowego obrazu endoskopowego tchawicy i towarzyszących objawów klinicznych³⁶.

Badanie bronchoskopowe uwidocznia zaczerwienienie i obrzęk śluzówki tchawicy, na której znajduje się trudna do usunięcia, obfita, ropna wydzielina z formowaniem się skupień w postaci pseudobłon, nieraz schodzących do początkowych odcinków oskrzeli głównych¹⁶.

Jeśli badanie endoskopowe nie jest dostępne, pomocne może się okazać RTG klatki piersiowej w projekcji AP i początkowego odcinka szyi z oceną jakości słupa powietrznego tchawicy, który w BZT jest mniej wyraźny i ma nieregularne brzegi (tzw. objaw kapiącej świeczki [dripping candle wax sign]; tab. 4)¹⁶.

Diagnostyka różnicowa

BZT wymaga różnicowania z innymi chorobami wywołującymi ostry stridor i/lub ostrą niedrożność GDO.

Leczenie

Bronchoskopia

Jest nie tylko narzędziem rozpoznawczym, lecz także leczniczym. Pozwala na usunięcie zalegającej wydzieliny z tchawicy poprzez jej odessanie (a niejednokrotnie tylko za pomocą narzędzi endoskopowych możliwe jest usunięcie pseudobłon) i pobranie materiału do badań mikrobiologicznych.

Antybiotykoterapia

Proponowana antybiotykoterapia pierwszego rzutu polega na podaniu: cefalosporyn III generacji bądź ampicyliny/sulbaktamu + wankomycyny lub klindamycyny. Następnie jest ona modyfikowana w zależności od wyniku badania mikrobiologicznego treści pobranej z tchawicy. Obecnie dzięki skuteczności antybiotykoterapii istotnie zmniejszyła się częstość intubacji, a także poprawiło się rokowanie, zwłaszcza w przypadku ciężkich powikłań^17,34.

Inne środki lecznicze

Część dzieci z BZT wymaga intubacji (średnica rurki mniejsza od wielkości właściwej dla wieku) i mechanicznej wentylacji z okresową toaletą tchawicy. Pojawienie się przecieku wokół rurki oraz poprawa stanu zapalnego w obrazie endoskopowym są objawami wskazującymi na możliwość ekstubacji^19,37.

Ostre zapalenie nagłośni

Definicja

Ostre zapalenie nagłośni (OZN; acute epiglottitis) inaczej nazywane jest nadgłośniowym zapaleniem krtani (supraglottitis, supraglottic laryngitis). To gwałtownie postępujące podśluzówkowe zapalenie nagłośni prowadzące do upośledzenia drożności krtani, potencjalnie zagrażające życiu.

Etiologia

W przeszłości prawie wszystkie przypadki OZN u dzieci wywoływała bakteria Haemophilus influenzae typu b. Szczepienia przeciw temu patogenowi spowodowały, że obecnie w etiologii OZN odnotowuje się udział innych bakterii (takich jak: paciorkowce β-hemolizujące grupy A, B, C, G, Haemophilus parainfluenzae, Staphylococcus aureus, Moraxella catarrhalis, Streptococcus pneumoniae, Klebsiella pneumoniae, Pseudomonas), a także grzybów (Candida) i wirusów (herpes simplex, varicella, grypy)^38,39.