• operacje zatok przynosowych

• operacje uszu (stapedektomia, implantacja implantu ślimakowego)

• zabiegi stomatologiczne

• długotrwałe unieruchomienie.

Podstawowym, a jednocześnie prostym testem wykrywającym to schorzenie jest manewr Dixa-Hallpike’a. Polega on na ułożeniu pacjenta w odpowiedniej pozycji i rotacji jego głowy:

a) pacjent znajduje się w wyjściowej pozycji siedzącej, z głową ustawioną w pozycji pośredniej

b) oburącz ujmujemy głowę pacjenta i kładziemy go dość energicznie na plecach, przy czym głowa powinna zostać odchylona do tyłu o ok. 20° i skręcona np. w lewą stronę o 45°

c) przenosimy pacjenta ponownie do pozycji siedzącej, głowa jest ustawiona w pozycji pośredniej

d) ponownie układamy pacjenta na plecach, w sposób analogiczny jak w podpunkcie b, a więc z głową odchyloną do tyłu o ok. 20°; tym razem rotujemy ją jednak o 45° w kierunku przeciwnym, czyli w stronę prawą.

Kryteriami rozpoznania ŁNPZG są:

• 2-3-sekundowy okres utajenia przed napadem zawrotów głowy i oczopląsu, gdy głowa badanego jest przemieszczana do pozycji, w której kanał półkolisty tylny znajduje się w pionie

• oczopląs obrotowy lub pionowo-obrotowy skierowany szybką fazą do góry

• zawroty głowy i oczopląs trwające krócej niż 60 s

• habituacja lub zmniejszenie odpowiedzi przy powtarzaniu testu.

Celem rehabilitacji ŁNPZG jest przemieszczenie patologicznych cząstek przez nieosklepkowy koniec kanału półkolistego tylnego do końca przedsionka, gdzie nie wywołują już objawów chorobowych. Techniki te są nazywane technikami repozycyjnymi. W leczeniu ŁNPZG znajdują zastosowanie trzy techniki rehabilitacyjne:

1. Technika pozycyjna Brandta i Daroffa, wykonywana w następujący sposób:

a) pacjent znajduje się w wyjściowej pozycji siedzącej, z głową ustawioną w pozycji pośredniej

b) energicznie przenosimy głowę i tułów pacjenta do pozycji, która wywołuje objawy, w kierunku „zajętego” ucha; pacjent pozostaje w tej pozycji, leżąc na boku przez ok. 30 s lub do wygaśnięcia objawów

c) następnie wykonujemy szybki ruch głowy i tułowia pacjenta do pozycji przeciwnej do prowokującej objawy (głowa znajduje się w lekkiej rotacji, twarzą do góry); pacjent pozostaje w tej pozycji, leżąc na przeciwnym boku przez ok. 30 s.

Ćwiczenie powtarza się 5-krotnie, na przemian przekładając pacjenta na prawą i lewą stronę.