Encefalopatia niedotlenieniowo-niedokrwienna
Grażyna Hnatyszyn
Wstęp
Zmiany niedotlenieniowo-niedokrwienne w przebiegu niedotlenienia okołoporodowego mogą powodować morfologiczne lub czynnościowe uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego oraz zaburzać proces jego dojrzewania.
Wczesne następstwa
Wczesne następstwa niedotlenienia to:
• przejściowe ostre zaburzenia neurologiczne, czyli encefalopatia niedotlenieniowo-niedokrwienna
• niedotlenienie wielonarządowe
• zgon.
Późne następstwa
Późne następstwa niedotlenienia okołoporodowego to:
• mózgowe porażenie dziecięce
• upośledzenie umysłowe
• małogłowie
• padaczka
• zaburzenia widzenia
• zaburzenia słuchu
• wybiórcze opóźnienie rozwoju mowy
• specyficzne kłopoty w uczeniu się
• niezręczność ruchowa
• niektóre zaburzenia psychiatryczne, w tym zaburzenia emocjonalne, zespół nadpobudliwości psychoruchowej (ADHD – attention deficit hyperactivity disorder).
Definicja
Encefalopatia niedotlenieniowo-niedokrwienna (ENN) jest stanem klinicznym występującym u noworodka bezpośrednio po porodzie i charakteryzującym się trudnościami z podjęciem i utrzymaniem własnego oddechu oraz obecnością od pierwszej doby życia zespołu neurologicznego pod postacią zaburzeń świadomości, obniżenia napięcia mięśniowego i (często, ale nie zawsze) drgawek.
Epidemiologia
ENN występuje u 2–4 noworodków na 1000 żywych urodzeń. Obraz kliniczny ENN podlega ewolucji w kolejnych dniach życia.
Klasyfikacja
Zgodnie z klasyfikacją Sarnatów wyróżnia się 3 stopnie ciężkości ENN.
ENN I° (łagodna)
Obraz kliniczny
Objawy występują głównie w pierwszej dobie życia. Sporadycznie mogą utrzymywać się do 2–3 doby życia, ale ich nasilenie wyraźnie się zmniejsza. Należą do nich:
• zaburzenia stanów snu i czuwania (noworodek nie płacze bezpośrednio po porodzie, później nie zapada w głęboki sen; w dalszym okresie obserwuje się przewagę czuwania nad snem)
• nadpobudliwość
• drażliwość
• drżenia kończyn
• wygórowanie odruchów pierwotnych (głównie odruchu Moro, który może być wywoływany przez bardzo słabe bodźce)
• łagodnie wyrażone obniżenie napięcia mięśni osiowych ciała (nie zawsze)
• niewielkie problemy z karmieniem (dziecko sygnalizuje płaczem głód, ale nie najada się).