Wstęp

Największe i najbardziej aktualne badania dotyczące częstości występowania cukrzycy przeprowadzono w Stanach Zjednoczonych. Szacuje się, że w USA na cukrzycę choruje 7,8% całej populacji, przy czym u 5,9% jest rozpoznana, a u 1,9% nie.

Chorobowość różni się w poszczególnych grupach etnicznych:

• w populacji pochodzenia europejskiego ≥20 r.ż. wynosi 9,8%
• w populacji pochodzenia afrykańskiego 14,7%.

Zależy również od wieku. Na cukrzycę choruje:

• 0,2% osób <20 r.ż.
• 10,7% osób ≥20 r.ż.
• 23,1% osób ≥60 r.ż.

Według International Diabetes Federation (IDF) w Polsce zapadalność na cukrzycę w populacji między 20 a 79 r.ż. wynosi 9,1%, natomiast na świecie 5,1%. Dziś częstość występowania cukrzycy najszybciej rośnie w krajach rozwijających się, zwłaszcza w Indiach.

Cukrzyca typu 1

Zapadalność

W populacji światowej cukrzycę typu 1 rocznie rozpoznaje się u 19 na 100 000 osób. Najwyższą zapadalnością w Stanach Zjednoczonych cechują się osoby rasy kaukaskiej. Na świecie widoczne są bardzo duże różnice w rocznej zapadalności na cukrzycę typu 1:

• najniższą notuje się w Chinach i Wenezueli, gdzie nie przekracza 0,1 na 100 tys. osób
• zapadalność <1 na 100 tys. osób obserwuje się w Azji i Ameryce Południowej
• w Polsce wynosi 5,0-6,1 na 100 tys. osób <15 r.ż. i jest jedną z najniższych w Europie
• zapadalność >20 na 100 tys. osób odnotowuje się w Szwecji, Norwegii, Portugalii, Wielkiej Brytanii, Kanadzie i Nowej Zelandii
• najwyższą obserwuje się w Finlandii i na Sardynii, gdzie przekracza 36 na 100 tys. osób.

W drugiej połowie XX w. w Europie zauważono wzrost zapadalności na cukrzycę typu 1. Przyczyna nie jest znana, podejrzewa się, że dużą rolę odgrywają czynniki środowiskowe. W ostatnich dekadach XX w. w populacjach europejskich cukrzycę typu 1 rozpoznawano u coraz młodszych osób; dziś najwyższą zapadalność obserwuje się między 10 a 14 r.ż.