Wstęp

Cukrzyca jako problem społeczny

Cukrzyca staje się coraz większym problemem orzeczniczym ze względu na lawinowo rosnącą liczbę chorych – trend wzrostowy jest widoczny od końca XX w. Według International Diabetes Federation (IDF) w Polsce, w 2007 r. chorowało na cukrzycę 9,1% dorosłych, czyli ponad 2,6 mln osób; przewiduje się, że do 2025 r. liczba ta wzrośnie do 11%. Według danych Ministerstwa Zdrowia w naszym kraju na cukrzycę choruje ponad 2 mln osób, czyli ok. 5% społeczeństwa. Polskie Stowarzyszenie Diabetyków informuje, że częstość występowania cukrzycy w Polsce wzrosła dziś do ok. 9,3% z 6,3% odnotowanych w latach 70. ub.w. Według niektórych prognoz w 2015 r. osiągnie ona 10%. Cukrzyca pozostaje niezdiagnozowana w ok. 30-55% przypadków.

Z punktu widzenia lekarzy orzekających o stanie zdrowia ważna jest również stale rosnąca liczba osób z nieprawidłową tolerancją glukozy. Prawdopodobieństwo rozwoju cukrzycy w tej grupie osób jest wyższe niż w zdrowej populacji. Według IDF w 2007 r. problem nieprawidłowej tolerancji glukozy dotyczył 16,4% Polaków, a w 2025 r. będzie dotyczył 17,3% naszego społeczeństwa.

Cukrzyca a zatrudnienie – akty prawne

Do rozwoju cukrzycy dochodzi zarówno u osób młodych, przed podjęciem pracy zawodowej, jak i u dorosłych już pracujących. Liczba osób w wieku produkcyjnym chorujących na cukrzycę typu 2 w krajach uprzemysłowionych gwałtownie rośnie, a to bezpośrednio wpływa zarówno na jednostkę, jak i na gospodarkę poszczególnych krajów. Wielu autorów podkreśla, że osoby chore starające się o pracę lub chcące ją utrzymać nie powinny być dyskryminowane, a odpowiednie zapisy prawne obligują pracodawców do przestrzegania tej zasady.

Sprawę równego traktowania wszystkich obywateli w Polsce reguluje Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej. W polskim prawodawstwie dotyczącym sfery zatrudnienia również mówi się o zakazie dyskryminacji. Zgodnie z treścią art. 11.3 kodeksu pracy niedopuszczalna jest jakakolwiek dyskryminacja w zatrudnieniu – bezpośrednia czy pośrednia – w szczególności dyskryminacja z powodu płci, wieku, niepełnosprawności, rasy, religii, narodowości, przekonań politycznych, przynależności związkowej, pochodzenia etnicznego, wyznania, orientacji seksualnej, a także zatrudnienia na czas określony lub nieokreślony, w pełnym lub niepełnym wymiarze czasu pracy. Wszystkie państwa członkowskie Unii Europejskiej obowiązuje Dyrektywa Rady Europy NR 2000/78/WE w sprawie ustanowienia ogólnych ram równego traktowania przy zatrudnieniu i wykonywaniu zawodu. Zgodnie z nią wszelkie przejawy dyskryminacji w zatrudnieniu są nielegalne i podlegają określonym sankcjom. Wspomniane akty prawne chronią przed dyskryminacją także chorych na cukrzycę.