Wstęp

Definicja, epidemiologia, patofizjologia

Definicja. Astma jest przewlekłą chorobą zapalną dróg oddechowych, w której istotną rolę odgrywają różnorodne komórki, zwłaszcza eozynofile, mastocyty, i limfocyty. Stan astmatyczny to ciężki napad astmy, który może wystąpić w każdej postaci astmy; oznacza rozlane, ciężkie zwężenie oskrzeli, nieustępujące pod wpływem typowego leczenia, przez które rozumiemy podanie dożylne glikokortykosteroidów oraz leku rozszerzającego oskrzela. Śmiertelność szacowana jest na 1%.

Epidemiologia. W Polsce z powodu astmy umiera rocznie >1500 osób.

Patomechanizm astmy. Istotą choroby jest odwracalne, napadowe zwężenie oskrzeli w wyniku skurczu mięśni gładkich, obrzęku błony śluzowej i zwiększonej produkcji śluzu. Przyczyn doszukuje się w:

• zaburzeniach genetycznych na poziomie chromosomu 5 i 11 (obciążenie rodzinne)
• zaburzeniu równowagi limfocytów Th2 i Th1 na korzyść Th2, co prowadzi do nasilenia produkcji IgE i wytwarzania cytokin (IL4, IL5)
• zmniejszeniu ilości receptorów β2-adrenergicznych w oskrzelach, co może prowadzić do ich nadreaktywności
• mechanizmach neurologicznych – zaburzenie funkcji neuronów, w których przekaźnikiem jest VIP (vasoactive intestinal polypeptide) i które działają przeciwnie do wywołujących skurcz oskrzeli włókien aktywowanych substancją P lub neurokininą A.