Przeglądasz archiwalną treść publikacji „Wielka Interna. Nefrologia” Zamów najnowsze wydanie
Podyplomie logo dark

Uropatia zaporowa

Szymon Brzósko, Michał Myśliwiec

Wstęp

Niedrożność dróg moczowych może dotyczyć każdego odcinka (od cewek nerkowych do cewki moczowej) i być przyczyną utrudnienia odpływu moczu oraz ostrej niewydolności nerek. Nagła niedrożność dróg moczowych jest najczęściej odwracalna, szybka diagnoza i odpowiednie leczenie są więc bardzo istotne, bo mogą uchronić przed utratą funkcji nerek. Ryzyko niewydolności nerek zależy od miejsca przeszkody, stopnia niedrożności i czasu jej trwania.

Definicja

Uropatia zaporowa to zespół zmian strukturalnych i czynnościowych układu moczowego będących następstwem utrudnionego odpływu moczu. W zależności od czasu rozwoju dzieli się na ostrą i przewlekłą. Inny podział, uwzględniający stopień niedrożności dróg moczowych, wyróżnia uropatię częściową lub całkowitą, jednostronną lub obustronną.

Wodonerczem nazywa się poszerzenie układu kielichowo-miedniczkowego, które w przypadku nieodbarczenia prowadzi do dysfunkcji nerki, czyli nefropatii zaporowej, która może być przyczyną schyłkowej niewydolności nerek.

Epidemiologia

Częstość występowania uropatii zaporowej zależy od wieku i płci, z dwoma szczytami zachorowalności: w wieku dziecięcym i podeszłym. W badaniach autopsyjnych wodonercze wykryto u ok. 4% dorosłych i 2% dzieci.

U dzieci szczyt występowania przypada na pierwsze dwa lata życia i jest związany z wadami wrodzonymi, najczęściej zastawką cewki tylnej i zwężeniem połączenia miedniczkowo-moczowodowego.

W wieku dorosłym najczęstszą przyczyną ostrej uropatii zaporowej jest kamica moczowa. Po 60 r.ż. częstość uropatii zaporowej ponownie wzrasta, zwłaszcza u mężczyzn, w związku z chorobami stercza (łagodny rozrost i rak). U kobiet w dojrzałym wieku uropatia zaporowa jest najczęściej powikłaniem choroby nowotworowej lub operacji ginekologicznych (występuje u 10-15% kobiet po histerektomii).

Nefropatia zaporowa odpowiada za około 4% przypadków schyłkowej niewydolności nerek, zwłaszcza u starszych mężczyzn.

Etiologia

Wiele jest czynników wywołujących uropatię zaporową, najczęstsze zebrano w tabeli 1.

Uwzględniono najczęstszy podział w zależności od poziomu niedrożności (górne lub dolne drogi moczowe) oraz lokalizacji czynnika powodującego niedrożność (w świetle dróg wyprowadzających mocz, w ich ścianie lub uciskający je z zewnątrz).

Mechanizm patofizjologiczny

Niedrożność dróg moczowych powoduje wzrost ciśnienia hydrostatycznego powyżej blokady i rozdęcie miedniczki nerkowej, kielichów i cewek nerkowych. Następstwem jest uszkodzenie nerki.

Niedotlenienie