Wstęp

Ostre objawy neuropsychiatryczne mogą bezpośrednio zagrażać życiu lub zdrowiu chorego lub być objawem niezagrażającym, ale pogarszającym stan psychopatologiczny i funkcjonowanie pacjenta. W kontakcie z dzieckiem agresywnym i pobudzonym oprócz kwalifikacji medycznych potrzebna jest wiedza prawna i umiejętności zastosowania technik psychologicznych zmniejszających napięcie, lęk i agresję.

Definicje

Zaburzenia agresywne to forma zachowania ukierunkowująca niezadowolenie lub gniew na siebie (autoagresja), inne osoby – heteroagresja (agresja werbalna lub fizyczna) lub przedmioty z otoczenia. Często są przejawem bezradności i bezsilności pacjenta. Dysfunkcje spowodowane agresją występują w wielu chorobach somatycznych i psychicznych (zaburzenia psychotyczne, afektywne, zaburzenia zachowania). Dzielą się one na:

• zaburzenia kontroli impulsów (niemożność powstrzymania impulsu lub żądzy popełnienia czynu szkodliwego wobec innych lub siebie samego)
• stany dysforyczne (uzewnętrznianie przeżywanych emocji – jak gniew, złość, wściekłość – nieadekwatnie do sytuacji w postaci agresji słownej lub fizycznej).