Zespół wykrzepiania wewnątrznaczyniowego (DIC)
Beata Zalewska-Szewczyk
Wiadomości podstawowe
Definicja
Zespół wykrzepiania wewnątrznaczyniowego (DIC – disseminated intravascular coagulation), inaczej „koagulopatia ze zużycia”, jest nabytym zespołem objawów klinicznych uogólnionej wewnątrznaczyniowej aktywacji krzepnięcia krwi.
! Niezwykle istotne jest, aby zawsze poszukiwać przyczyny DIC i ją leczyć (ryc. 1).
Patofizjologia
DIC może rozwinąć się wskutek:
- uszkodzenia śródbłonka
- bezpośredniej aktywacji płytek krwi
- uwolnienia cytokin prozapalnych
- upośledzenia fibrynolizy
- dysfunkcji endogennych inhibitorów krzepnięcia.
Zasadniczym elementem w patofizjologii DIC jest wewnątrznaczyniowa generacja trombiny w odpowiedzi na znaczne ilości uwolnionego czynnika tkankowego. Może też dojść do upośledzenia funkcji czynników antykoagulacyjnych oraz zaburzeń fibrynolizy, a często współistniejąca uogólniona reakcja zapalna, np. w przebiegu sepsy, może nasilać uszkodzenie śródbłonka i działa prokoagulacyjnie (uwolnienie prozapalnych cytokin – interleukiny 6 i 8 [IL6, IL8] oraz czynnika martwicy nowotworu [TNF – tumor necrosis factor]).
Wewnątrznaczyniowa aktywacja krzepnięcia skutkuje wytworzeniem mikrozakrzepów, w których zostają uwięzione i są aktywowane płytki krwi. Dochodzi zatem do zużycia płytek krwi i czynników krzepnięcia, czego skutkiem jest skaza krwotoczna. Mikrozakrz...