Wstęp

Seronegatywne spondyloartropatie zapalne i nieswoiste zapalne choroby jelit (wrzodziejące zapalenie jelita grubego i choroba Leśniowskiego-Crohna) są ze sobą silnie powiązane.

Definicja

Choroba Leśniowskiego-Crohna i wrzodziejące zapalenie jelita grubego to przewlekłe zapalne choroby jelit o nieznanej etiologii. Zapalenie stawów w przebiegu zapalnych chorób jelit należy do seronegatywnych spondyloartropatii zapalnych.

Epidemiologia

Częstość występowania wrzodziejącego zapalenia jelita grubego wynosi 70-150/100 tys., zaś choroby Leśniowskiego-Crohna – 20-40/100 tys. Zapalenie stawów obwodowych lub stawów krzyżowo-biodrowych i stawów kręgosłupa rozwija się u 20-50% chorych z zapalnymi chorobami jelit. Częstość występowania zapalnych chorób jelit i towarzyszących im zapaleń stawów wzrasta. Najczęściej występują u osób rasy kaukaskiej, głównie w krajach wysoko rozwiniętych, szczególnie u Żydów.

Postacie kliniczne

Klasyfikacja

Zapalenia stawów w przebiegu nieswoistych chorób zapalnych jelit dzieli się na:

• postać osiową, w przebiegu której dochodzi do zajęcia procesem chorobowym stawów krzyżowo-biodrowych (sacroiliitis) i stawów kręgosłupa
• postać z zapaleniem stawów obwodowych, w której wyróżnia się dwa typy:
  • typ 1 z zajęciem <5 stawów, przebiegający jako ostre samoograniczające się epizody zapalenia stawów trwające <10 tygodni; najczęściej jest to niesymetryczne zapalenie dużych stawów kończyn dolnych
  • typ 2 z zajęciem ≥5 stawów, w przebiegu którego objawy utrzymują się przez wiele miesięcy i lat.

Różnice w obrazie klinicznym w różnych populacjach