Przeglądasz archiwalną treść publikacji „Wielka Interna. Pulmunologia” Zamów najnowsze wydanie
Podyplomie logo dark

Przewlekła niewydolność oddechowa

Sebastian Majewski, Maciej Ciebiada

Definicja

Przewlekła niewydolność oddechowa jest powikłaniem chorób rozwijających się przez miesiące lub lata i jest następstwem upośledzenia wymiany gazowej w płucach w aspekcie natleniania lub usuwania dwutlenku węgla z mieszanej krwi żylnej. Definiuje się ją na podstawie badania gazometrycznego krwi tętniczej, które pozwala podzielić ten stan na dwa typy:

  • niewydolność oddechową częściową, przebiegającą z hipoksemią (typ I):
    • PaO2 <60 mmHg (8 kPa)
    • prawidłowe lub obniżone PaCO2
  • niewydolność oddechową całkowitą, przebiegającą z hipoksemią i hiperkapnią (typ II):
    • PaO2 <60 mmHg
    • PaCO2 >45 mmHg (6 kPa).

Należy jednak podkreślić, że wartości graniczne prężności tlenu i dwutlenku węgla nie są sztywno ustalone i mają charakter orientacyjny, w rozpoznaniu trzeba również uwzględnić dane z wywiadu i badania przedmiotowego.

Epidemiologia

Nie ma dokładnych danych o częstości występowania przewlekłej niewydolności oddechowej ani częściowej lub całkowitej niewydolności oddechowej w populacji ogólnej.

Patofizjologia

Mechanizm upośledzenia czynności układu oddechowego i przewlekłej niewydolności oddechowej jest złożony. Można przyjąć, że układ oddechowy składa się z dwóch części:

  • płuc, będących narządem wymiany gazowej
  • pompy, która wentyluje płuca.

Do składowych pompy wentylacyjnej zaliczamy:

  • ścianę klatki piersiowej wraz z mięśniami oddechowymi
  • ośrodki oddechowe w obrębie ośrodkowego układu nerwowego
  • połączenia centralnego ośrodka oddechowego z mięśniami oddechowymi (nerwy rdzeniowe i obwodowe).