Znaczenie RTG i rezonansu magnetycznego w diagnostyce chorób tarczycy
Leszek Królicki
Wstęp
Podstawową rolę w diagnostyce chorób tarczycy odgrywają USG, scyntygrafia i biopsja cienkoigłowa. Dodatkowe informacje można uzyskać, wykonując inne sporadycznie wykorzystywane badania. Mimo to w interpretacji badań szyi konieczna jest znajomość pewnych typowych wzorców patologicznych.
Badanie rentgenowskie
Wole zamostkowe
Objawy w obrazie rentgenowskim
RTG pozwala przede wszystkim na ocenę przebiegu i kształtu tchawicy oraz na stwierdzenie nieprawidłowej masy w obrębie śródpiersia (nieprawidłowości mogą sugerować wole zamostkowe):
- wole uwidacznia się pod postacią poszerzenia cienia śródpiersia; czasami w jego obrębie widać zwapnienia
- zarys tchawicy uwidacznia się na zdjęciu RTG dzięki powietrzu w drogach oddechowych; tchawica jest przejrzystą strukturą, dzięki temu jej zwężenia i przesunięcie przez wole są wyraźnie widoczne.
Jak widać, chorobę tarczycy można podejrzewać w RTG jedynie na podstawie objawów pośrednich. Mimo to badanie takie należy zlecić przy podejrzeniu wola zamostkowego.
Wole zamostkowe położone jest w górnym śródpiersiu, w 80% do przodu, a w 20% tylno-bocznie od tchawicy, najczęściej po stronie prawej.
Różnicowanie
Cień sugerujący wole zamostkowe nie jest patognomoniczny dla chorób tarczycy. W diagnostyce różnicowej należy uwzględnić:
- tętniaka aorty (cień jest niesymetryczny, położony niżej)
- powiększenie grasicy (cień ma kształt trójkąta o podstawie skierowanej ku dołowi)
- znaczne powiększenie węzłów chłonnych (np. w przebiegu chłoniaka Hodgkina)
- zmiany w śródpiersiu tylnym (guzy przełyku, torbiele, krwiaki, rak oskrzela).