Wstęp

Zespół sugerujący niewrażliwość tkanek na działanie hormonów tarczycy po raz pierwszy opisali Samuel Refetoff i wsp. w 1967 r. W 1986 r. opisano receptory jądrowe dla hormonów tarczycy (TR – thyroid hormone receptors, TR – thyroid receptors), a 3 lata później zidentyfikowano pierwsze mutacje w genie kodującym TRβ (THRB) i powiązano zespół oporności na hormony tarczycy (RTH – resistance to thyroid hormone) z mutacjami TRβ.

W ostatnich latach pojawiły się liczne nowe informacje na temat działania receptorów jądrowych dla hormonów tarczycy. Regulacja ekspresji genów docelowych przez TR jest bardzo złożona. Istotne są m.in.:

• aktywny transport T₄ i T₃ przez błonę komórkową
• wewnątrzkomórkowy metabolizm hormonów tarczycy przez dejodynazy jodotyroninowe
• szybkości transportu T₃ do jądra komórkowego
• zdolność receptorów jądrowych dla hormonów tarczycy do tworzenia homo- i heterodimerów z innymi receptorami jądrowymi
• wiązanie receptorów jądrowych dla hormonów tarczycy z promotorami genów docelowych
• wiązanie receptorów jądrowych dla hormonów tarczycy z T₃
• interakcja receptorów jądrowych dla hormonów tarczycy z innymi czynnikami białkowymi (korepresorami lub koaktywatorami)
• inicjacja transkrypcji genów zależnych od hormonów tarczycy.
  
  

W ostatnich latach opisano też mutacje w genach kodujących białka transportujące hormony tarczycy i wpływające na metabolizm hormonów tarczycy. Dlatego postuluje się, żeby pojęcie „zespołów zmniejszonej wrażliwości na hormony tarczycy” (RSTH – reduced sensitivity to thyroid hormone) obejmowało: