Ogólne wiadomości o leczeniu chirurgicznym łagodnych chorób tarczycy
Maciej Skórski, Wiesław Wiechno
Wprowadzenie
Zasady bezpiecznego wycięcia tarczycy opracował pod koniec XIX wieku szwajcarski chirurg Theodor Kocher (laureat Nagrody Nobla w dziedzinie medycyny w 1909 r.). Od tego czasu rozpoczęto chirurgiczne leczenie łagodnych chorób tego gruczołu. Wcześniej próby takie podejmowano sporadycznie, ponieważ śmiertelność wśród operowanych przekraczała 90%. Zasady wprowadzone przez Kochera zmniejszyły to ryzyko <2,5%.
Obecnie ryzyko związane z operacjami tarczycy jest liczone w ułamkach procenta, a odsetek poważnych powikłań pooperacyjnych nie przekracza 2-3%. Operacja jest zatem metodą bezpieczną i pozwalającą skutecznie leczyć większość osób dotkniętych chorobami tarczycy, gdy zawiodły metody zachowawcze.
Wskazania do operacji
Najczęstszym wskazaniem do operacji usunięcia tarczycy jest wole. W populacji polskiej jest to zwykle wole wieloguzkowe.
Samo powiększenie tarczycy, także w postaci rozrostu wieloguzkowego, nie jest wskazaniem do leczenia chirurgicznego. Pojawiają się one, gdy ryzyko powodowane przez wole przekracza 2-3%, czyli jest większe niż ryzyko zabiegu.
Ograniczenie się do okresowej kontroli endokrynologicznej jest zalecane u chorych, u których wole guzkowe:
- jest małe i niezłośliwe
- nie uciska narządów szyi
- wytwarza dostateczną ilość tyroksyny.
Wskazania
Wskazania do wycięcia tarczycy są następujące:
- wole szybko rosnące, gdy jego objętość przekroczy co najmniej dwukrotnie objętość prawidłowej tarczycy (w populacji polskiej 25-30 ml)
- wole powodujące ucisk narządów sąsiednich, niezależnie od jego wielkości:
- wole o objętości 50-60 ml zwykle zaczyna uciskać struktury szyi
- narządem uciskanym najczęściej jest tchawica
- wole zstępujące za mostek – zwykle powoduje ucisk:
- tchawicy
- dużych żył
- przełyku
- wole nadczynne, jeśli leczenie zachowawcze jest nieskuteczne lub niemożliwe:
- nadczynne wole wieloguzkowe (najczęstsze przypadki)
- wole Basedowa, w przebiegu którego objętość tarczycy przekracza 60 ml – leczenie zachowawcze jest wówczas nieskuteczne
- rozpoznanie lub podejrzenie nowotworu złośliwego w obrębie wola.