Badanie podmiotowe
Małgorzata Kurpesa, Maria Krzemińska-Pakuła
Wstęp
Badanie kliniczne, tradycyjnie dzielone na badanie podmiotowe i przedmiotowe, jest podstawą wstępnego rozpoznania choroby i planowania dalszego procesu diagnostycznego.
Wywiad chorobowy powinien zostać przeprowadzony tak, aby lekarz uzyskał informacje o dominujących objawach chorobowych i okolicznościach ich występowania. Ważne są informacje o dotychczasowym przebiegu choroby, innych chorobach przebytych i przyjmowanym leczeniu. Należy uwzględnić wywiad rodzinny, szczególnie pod kątem nagłych zgonów krewnych, zawałów mięśnia sercowego w młodym wieku, nadciśnienia tętniczego i chorób uwarunkowanych genetycznie (np. zespołu Marfana, kardiomiopatii).
Wnikliwe badanie podmiotowe w dużym stopniu stanowi o sukcesie postępowania lekarskiego.
GŁÓWNE OBJAWY CHORÓB SERCA
Ból w klatce piersiowej
Ból w klatce piersiowej jest jednym z głównych objawów choroby serca, może być jednak wywołany przez choroby innych narządów. Dokładnie zebrany wywiad ma kluczowe znaczenie i najczęściej sugeruje przyczynę dolegliwości bólowych w klatce piersiowej.
Przyczyny
Przyczynami bólu w klatce piersiowej mogą być:
- choroby serca i dużych naczyń
- ból wieńcowy
- ból dławicowy
- ból zawałowy
- ból w zapaleniu osierdzia
- ból w tętniaku rozwarstwiającym aorty
- ból w przebiegu zatorowości płucnej
- ból w nadciśnieniu płucnym
- ból wieńcowy
- zapalenie lub skurcz przełyku
- choroby układu kostno-mięśniowego
- choroby opłucnej
- choroby śródpiersia
- choroby kręgosłupa szyjnego i piersiowego (ból promieniujący)
- nerwobóle
- choroby narządów jamy brzusznej (ból promieniujący).
Pytania precyzujące
W czasie wywiadu należy próbować określić:
- charakter i nasilenie bólu
- lokalizację i kierunek promieniowania bólu
- okoliczności wystąpienia, czynniki wyzwalające i czas trwania bólu
- reakcję na leki, zwłaszcza azotany
- objawy towarzyszące (poty, nudności, kołatanie serca, zasłabnięcia).
Ból wieńcowy
Przyczyną dolegliwości w klatce piersiowej może być niedokrwienie lub zawał mięśnia sercowego spowodowany niewystarczającym w stosunku do zapotrzebowania dopływem tlenu do mięśnia sercowego. Najczęstszą przyczyną jest zwężenie tętnic wieńcowych spowodowane zmianami miażdżycowymi, ale do objawów niedokrwienia może dojść w każdej sytuacji zmniejszającej dopływ utlenowanej krwi (np. skurcz tętnic, rozwarstwienie aorty obejmujące tętnice wieńcowe, mostki mięśniowe, zatorowość) albo zwiększającej zapotrzebowanie na tlen (np. sepsa, nadczynność tarczycy, niedokrwistość, tachyarytmie).