Wstęp

Asynchronia pracy serca jest następstwem zaburzeń przewodzenia. Skuteczną metodą leczenia tego stanu jest resynchronizacja (CRT – cardiac resynchronization therapy). Asynchronię można podzielić w oparciu o obszary nią objęte oraz jej skutki.

Asynchronia komorowa występuje u 30-50% pacjentów w zaawansowanych stadiach niewydolności serca. Jej pojawienie się pogłębia niewydolność, zaburzając dodatkowo koordynację fazy skurczu. Najbardziej obiecującą metodą leczenia przewlekłej niewydolności serca po wyczerpaniu możliwości farmakoterapii jest komorowa stymulacja resynchronizująca.

Innym typem niż asynchronia komorowa jest asynchronia w zaburzeniach przewodzenia międzyprzedsionkowego, skutkująca tachyarytmiami, w tym migotaniem przedsionków. W tym wypadku w leczeniu antyarytmicznym wykorzystuje się stymulacje dwuprzedsionkowe.

Definicja asynchronii

Asynchronia mechaniczna jest zaburzeniem koordynacji skurczu mięśnia sercowego:

• między oboma przedsionkami
• między przedsionkami a komorami
• między obiema komorami
• w obrębie jednej komory.
  
  

Podłożem rozwoju asynchronii mechanicznej jest nieprawidłowe rozchodzenie się pobudzenia w obrębie układu bodźcoprzewodzącego oraz mięśnia roboczego przedsionków i komór, zwane asynchronią elektryczną.

Rodzaje asynchronii

Ze względu na lokalizację asynchronię dzieli się na:

• międzyprzedsionkową
• przedsionkowo-komorową
• międzykomorową
• śródkomorową.

Asynchronia mechaniczna a bloki odnóg pęczka Hisa

Blok lewej odnogi pęczka Hisa

Efektywny skurcz jam serca zależy od prawidłowego rozchodzenia się pobudzenia elektrycznego inicjującego skurcz. W poszczególnych stadiach niewydolności serca stopniowo narastają zaburzenia przewodzenia w obrębie lewej odnogi pęczka Hisa, które są podstawą rozpoznania elektrycznej asynchronii między- i śródkomorowej. Nie u wszystkich chorych z blokiem lewej odnogi pęczka Hisa widocznym w EKG stwierdza się w badaniach obrazowych asynchronię mechaniczną, podobnie jak nie u wszystkich pacjentów z asynchronią mechaniczną stwierdza się blok lewej odnogi pęczka Hisa. Innymi słowy, poszerzenie QRS (asynchronia elektryczna) nie oznacza obecności asynchronii mechanicznej i nie pozwala wnioskować o jej zaawansowaniu.

Asynchronia mechaniczna może występować u chorych z niewydolnością serca bez poszerzenia zespołu QRS: np. asynchronię śródkomorową w jednym z badań stwierdzono u 56% chorych z QRS <120 ms. Według Garrigue’a i wsp. aż 35% kandydatów do resynchronizacji z blokiem lewej odnogi pęczka Hisa nie ma asynchronii międzykomorowej, a 20% asynchronii śródkomorowej.