Leczenie toksyną botulinową w neurologii
Teofan M. Domżał
Wstęp
Toksyna botulinowa (TB), zwana potocznie jadem kiełbasianym, jest jedną z najsilniej działających naturalnych trucizn organicznych. Już niewielkie jej dawki wprowadzone do organizmu mogą spowodować dramatyczne zaburzenia, a nawet zgon.
Rys historyczny
Toksyczne działanie jadu jest znane od XIX wieku pod nazwą botulizm. W 1817 r. niemiecki lekarz i poeta Justynus Kerner (1786-1862) opisał przypadek śmiertelnego zatrucia po spożyciu spleśniałej kiełbasy wątrobianej. Przekonany, że to jad był przyczyną zgonu, nazwał go jadem kiełbasianym. Kiełbasa po łacinie to botulus, stąd nazwa – jad kiełbasiany lub botulina. Kerner wskazał również na możliwość wykorzystania tego jadu w medycynie do leczenia zaburzeń układu sympatycznego.
TB i jej typy serologiczne
Dziś wiadomo, że TB jest jadem produkowanym przez Gram-dodatnie beztlenowe bakterie nazwane pałeczkami jadu kiełbasianego (Clostridium botulinum). Wyodrębniono siedem różniących się serologicznie typów jadu, które nazwano kolejnymi literami alfabetu: A, B, C, D, E, F, G. Do leczenia wykorzystano dotychczas jedynie typy A i B.
Działanie TB
Działanie jadu polega na chemicznym odnerwieniu mięśni spowodowanym nieodwracalnym porażeniem płytki nerwowo-mięśniowej.
Odpowiednio spreparowaną i przygotowaną TB typu A (TBA) podaną miejscowo zastosowano początkowo w leczeniu zeza, a następnie w neurologii w leczeniu chorych z:
- kręczem karku
- kurczem powiek
- połowiczym kurczem twarzy.
W 1990 r. Amerykańska Akademia Neurologii i Narodowe Instytuty Zdrowia (National Institutes of Health) powołały grupę ekspertów, którzy zapoznali się ze stanem badań i przedstawili ekspertyzę tej metody leczenia, uznając ją za bardzo skuteczną i bezpieczną. Od tej pory TBA stała się lekiem, a jej znaczna skuteczność, sięgająca niekiedy nawet 90%, wzbudziła wielkie zainteresowanie praktykujących lekarzy różnych specjalności.
Toksyna botulinowa typu A (TBA)
Budowa i działanie TBA
Toksyna botulinowa typu A jest polipeptydem zawierającym 1296 aminokwasów, z których:
- 848 tworzy łańcuch ciężki wiążący się z presynaptyczną błoną płytki cholinergicznych zakończeń nerwowych
- 448 tworzy łańcuch lekki powodujący nieodwracalne presynaptyczne zahamowanie wydzielania acetylocholiny.
W rezultacie płytka nerwowo-mięśniowa staje się całkowicie nieczynna.
Po 10-12 tygodniach następuje regeneracja płytki i objawy, które były celem działania toksyny, powracają.
Kolejne wstrzyknięcia powodują w mięśniu niewielki zanik.