Przeglądasz archiwalną treść publikacji „Neurologia” Zamów najnowsze wydanie
Podyplomie logo dark

Padaczka

Wstęp

Padaczka jest poważną i jedną z najczęstszych chorób neurologicznych. Występuje na wszystkich szerokościach geograficznych u ludzi wszystkich ras. Wzmianki o chorobie znajdują się w najstarszych dokumentach starożytnych – na kamiennych tablicach babilońskich (2000 lat p.n.e.) i w pismach Hipokratesa (400 lat p.n.e.), który pierwszy uznał ją za chorobę mózgu. Historia padaczki ma kilka tysięcy lat. Na przestrzeni wieków zmieniały się interpretacje objawów i hipotezy dotyczące jej podłoża. Wiązano ją z opętaniem przez demony lub traktowano jak chorobę świętą (morbus sacer). Hipotezę napadu padaczkowego jako następstwa nadmiernej czynności bioelektrycznej grup neuronów wysunął po raz pierwszy John Hughlings Jackson w 1875 r. Ostatnie lata przynoszą coraz więcej danych o patofizjologii i przebiegu padaczki, pojawiają się coraz skuteczniejsze leki. Trwają badania nad mechanizmami epileptogenezy i możliwościami zapobiegania napadom. Może dzięki ich wynikom uda się zmniejszyć zachorowalność i poprawić jakość życia chorych.

Definicje

Termin epilepsja pochodzi z języka greckiego i oznacza „być dotkniętym przez coś poza kontrolą”.

Padaczka

W ostatnich latach zmieniała się definicja padaczki. Przedstawiamy jedną z definicji tradycyjnych, definicję wypracowaną przez International League Against Epilepsy (ILAE) i International Bureau for Epilepsy (IBE) w 2005 r. oraz definicję WHO. Główne różnice między nimi dotyczą liczby napadów uprawniających do rozpoznania padaczki i kryterium niezidentyfikowania czynnika wyzwalającego. Eksperci ILAE i IBE podkreślają, że padaczka nie jest jednorodną chorobą mózgu, lecz zespołem licznych objawów somatycznych, psychicznych i wegetatywnych o różnym podłożu (organicznym lub metabolicznym) i podobnym patomechanizmie, prowadzących do napadu z jego następstwami neurobiologicznymi, intelektualnymi i psychospołecznymi.

Definicja tradycyjna

Tradycyjnie padaczkę definiowano jako chorobę, w której w odstępie co najmniej 24 godzin wystąpiły dwa napady padaczkowe bez zidentyfikowanego czynnika wyzwalającego.

Definicja ILAE i IBE

Padaczka jest chorobą mózgu charakteryzującą się trwałą predyspozycją do napadów padaczkowych z ich skutkami neurobiologicznymi, intelektualnymi, psychologicznymi i społecznymi. Warunkiem rozpoznania jest:

  • wystąpienie przynajmniej jednego napadu padaczkowego
  • istnienie trwałej zmiany w mózgu, która zwiększa prawdopodobieństwo napadów w przyszłości
  • związane z chorobą zaburzenia neurobiologiczne, intelektualne, psychologiczne lub społeczne.